Książka dotarła dzisiaj i właśnie skończyłam ją czytać :) Dziękuję :)

Książka dotarła dzisiaj i właśnie skończyłam ją czytać :) Dziękuję :)

ja to chyba nigdy nie wygram...

ja to chyba nigdy nie wygram...

Chcą wojny, będą ją mieli - pomyślałam. Założyłam moją wściekle rudą perukę oraz najbardziej "reprezentacyjną" sztuczną szczękę i ruszyłam do akcji. Służba otoczyła budynek, każdy odziany w najbardziej dziwaczne stroje jakie wpadły pod rękę i z bronią nabitą nabojami z czerwoną farbą.
Krzyki, rumor krzeseł i "koński śmiech" nastolatków słychać było z daleka. Weszłam do naszej dopiero co odnowionej jadalni i oniemiałam. Na suficie widniały ślady trampka. Portret zacnego przodka Andrzeja wisiał koślawo na ścianie. Nasi młodzi goście rozrzucali knedliczki gdzie popadnie. Kilka krzeseł straciło nogi, a obrusy miały więcej tłustych "oczek" niż wiejski rosół.
Szybkim ruchem wydobyłam za podwiązki dubeltówkę z którą jeszcze mój tato chadzał na kaczki i wypaliłam do mizernej paprotki szpecącej to pomieszczenie. Broń choć dawno nie używana spisała się nadspodziewanie dobrze. Huk rozległ się potężny, a i dymu było nie mało. W sali ucichło. Najbardziej zuchwały wyrostek podbiegł do otwartego okna z zamiarem ucieczki. W sukurs przyszedł mi nasz poczciwy Bonifacy, który strzelił z czerwonej farby do młodzieńca. Koszula nastolatka zabarwiła się na czerwono. Widok pobladłych twarzy licealistów - niepowtarzalny.
-Macie 10 minut na posprzątanie! - krzyknęłam i uśmiechnęłam się ukazując rząd czarnych zębów.
Czas spędzony na zajęciach teatralnych po latach zaowocował.Nie ma to jak wszechstronna, przedwojenna edukacja.

Chcą wojny, będą ją mieli - pomyślałam. Założyłam moją wściekle rudą perukę oraz najbardziej "reprezentacyjną" sztuczną szczękę i ruszyłam do akcji. Służba otoczyła budynek, każdy odziany w najbardziej dziwaczne stroje jakie wpadły pod rękę i z bronią nabitą nabojami z czerwoną farbą.
Krzyki, rumor krzeseł i "koński śmiech" nastolatków słychać było z daleka. Weszłam do...

Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!

Wybraliśmy zwycięskie prace:

Karmelka
Aghama
Valanthe
mayrad
karolina27

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!

Wybraliśmy zwycięskie prace:

Karmelka
Aghama
Valanthe
mayrad
karolina27

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

W wielkiej, przyozdobionej z niemałym kunsztem sali jadalnej z barokowymi meblami, już od dłuższego czasu odbywał się niebotyczny raban.
Jako, że do tej pory byłem zajęty papierkową robotą udało mi się to w pewnym stopniu ignorować. Teraz jednak postanowiłem położyć temu wszystkiemu kres.
Jako, że nastoletnia młodzież nie jest zazwyczaj skora do posłuszeństwa wobec autorytetów, potrzebny był nie lada podstęp... Ba! Sabotaż!
Zadzwoniłem, wiec szybko do mojego siostrzeńca, który mieszkał niedaleko, a wiekiem idealnie pasował na mojego tajnego agenta, gdyż był zbliżony do całej reszty rozszalałej bandy.

- Cześć Arek, mam nadzieje, ze nie jesteś zbyt zajęty... - rzuciłem, pełen nadziei
- Nie wujku, co słychać?
- Mam dla Ciebie tajna misje do wykonania, to zadanie tylko dla takich asów wywiadu jak Ty, dla agentów najwyższej rangi!
- Mhm... może zmień dilera?
- Już to zrobiłem. Posłuchaj - mam tutaj nowiuteńką konsolę Xbox One, kratę piwa i paczkę szlugów. Ja wiem, że to zapewne skromna zapłata ale...
- AGENT NIGHTBLADE MELDUJE SIĘ NA STANOWISKU! - przerwał entuzjastycznie Arek - Jaka misja czeka mnie tym razem?
- Przyjedź do zamku a wszystko Ci wyjaśnię...

Po kilkunastu minutach wszystko było już zaplanowane i wyjaśnione, a machina dywersyjna ruszyła pełną parą.
Na początku wysłałem mojego agenta do sali jadalnej aby wmieszał się w tłum i naturalnie osiągnął stan pełnej symbiozy z otaczającym go chaotycznym ekosystemem. Wszystko przebiegało zgodnie z planem, więc teraz nadeszła pora na moją rolę.
więc teraz nadeszła pora na moją rolę.
Wchodzę do sali!

- O Wy hultaje przebrzydłe! Nicponie, nieroby! Dość tych hałasów, bo zadzwonię po policję! - trzeba przyznać, że w rolę zgryźliwego dziada wczułem się idealnie... aż mnie to przeraziło w pewnym momencie, no ale misja musiała zostać dokończona.
Wtem dobiegły mnie krzyki kilku najodważniejszych dżentelmenów z grupy:
- Spadaj frajerze!
- Goń się leszczu!
- Haha, weź się nie ośmieszaj stary zgredzie.

Zwinnym ruchem ręki chwyciłem za swój telefon i rzekłem:

- wykręcam numer
Teraz żeby tylko mój agent spisał się jak należy - pomyślałem. Po chwili konsternacji, która ogarnęła niemal całą grupę, Arek rzucił się na mnie, aby powalić na ziemię i wydrzeć mi z dłoni telefon, a następnie niemalże ceremonialnie zniszczyć go na oczach całej grupy, co skwitował następująco:
- Nie te lata Panie... jak chcesz sobie dzwonić na pały to najpierw skombinuj nowy cegłofon.

W istocie telefon przypominał cegłę, ale nie poświęciłbym przecież czegoś bardziej wartościowego, żeby uspokoić jakieś stado bachorów. Podniosłem się udając kilkanaście kontuzji i ze spuszczonym wzrokiem oddaliłem się z miejsca zdarzenia.
To był ten moment. Arek zyskał w oczach rówieśników status lidera i był w stanie namówić ich na wszystko.

- Hej ludziska ! - wrzasnął rozochocony Arek - Mam pomysł. Widzę, że alkoholu się już skończył, jakoś tutaj drętwo... Widziałem, że w domku dla służby składowane są całe hektolitry procentów! Chyba pora przenieść tą imprezę w bardziej atrakcyjne miejsce, co wy na to?!
Wszyscy z uśmiechem na ustach jak zgodne stado ruszyli do domku dla służby, podczas gdy ja czając się tuż za ścianą, wyskoczyłem niczym z procy, kiedy tylko ostatnia żywa istota opuściła główny kompleks zamkowy, po czym zamknąłem drzwi na klucz i odetchnąłem z ulgą... Spojrzałem na zegarek, który obwieścił mi, że delegacja z Brna przybędzie za niespełna 5 minut. Wyciągnąłem więc z bagażnika skrzynkę browaru, którą kupił Arek w drodze do zamku i usiadłem spokojnie w wygodnym fotelu czekając na gości.

W wielkiej, przyozdobionej z niemałym kunsztem sali jadalnej z barokowymi meblami, już od dłuższego czasu odbywał się niebotyczny raban.
Jako, że do tej pory byłem zajęty papierkową robotą udało mi się to w pewnym stopniu ignorować. Teraz jednak postanowiłem położyć temu wszystkiemu kres.
Jako, że nastoletnia młodzież nie jest zazwyczaj skora do posłuszeństwa wobec...

- Panie Graaandzia! - ryknęło z półpiętra.
- Już pędzę, pani Pierdyczkova! - odkrzyknął zasapany głos.
Po chwili w polu widzenia pojawił się krępy osobnik i stanął ciężko dysząc.
- Co to ma znaczyć?! Marsz do kuchni uciszyć mi tę hałastrę!
- Tak jest, pani Pierdyczkova, już pędzę! - podkuchenny Grandzia ukłonił się niezgrabnie.
- Głodówka do rana! - syknęła Pierdyczkova. - Albo ich zamknę w lochu Lorda Rzęzimiętka. Piwo już jest? - łypnęła spod oka.
- Napełniamy butelki z beczki. Kowal Chichimajko przytaszczył jedną do zamku. Podobno to jeszcze za jego pradziada ubimbrowali. - mężczyzna nerwowo miętosił skraj fartucha.
- Genialnie! Może te sztywniaki z Brna potańcują do rana. - gospodyni uśmiechnęła się złośliwie.- Wracaj do stołówki i zalep im paszcze tymi knedlikami. Lord Didelmort ma migrenę i potrzebuje spokoju. No już!
W spiżarni trwała gorączkowa narada. Po chwili kucharka Fryzemolda wyszła z megafonem w ręce.
- PIZZA, FRYTKI, LODY! - zadudniło w stołówce.
- Hurra! Wyżerka! - zakrzyknął tłum młodych gardeł.
- CISZA! - huknęła Fryzemolda. - Najpierw robota!
- Nieee! - zawodził chór zachrypniętych głosów.
- No już, jazda! Miotły w garść! Harry Frotter nadlatuje! Polerujemy! Pucujemy! Sala balowa ma błyszczeć. Łapcie różdżki, bo na rogach czają się Fermentatorzy i wysysają z was ostatnią kroplę Coca-Coli! Do boju Knedlikfindor!

- Panie Graaandzia! - ryknęło z półpiętra.
- Już pędzę, pani Pierdyczkova! - odkrzyknął zasapany głos.
Po chwili w polu widzenia pojawił się krępy osobnik i stanął ciężko dysząc.
- Co to ma znaczyć?! Marsz do kuchni uciszyć mi tę hałastrę!
- Tak jest, pani Pierdyczkova, już pędzę! - podkuchenny Grandzia ukłonił się niezgrabnie.
- Głodówka do rana! - syknęła Pierdyczkova....

Muszę szybko coś wymyśleć. Ta rozszalała młodzież doprowadzi mój zamek do ruiny. Co robić?- rozmyślałam rozgorączkowana.
- Szybko, moje sole trzeźwiące, Gerdo!- zawołałam do służącej. Gdy już nieco otrzeźwiałam, rozjaśnił się również mój umysł. Przywołałam do siebie służącego.
- Dawidzie, proszę cię, zabierz tę młodzież ze sobą. Powiedz im niby w sekrecie, że w następnej miejscowości w lesie znajduje się ukryty skarb. Nikt jeszcze go nie odkrył, a wszyscy szukają. To stara skrzynia pełna srebrnych monet. Powiedz im, że gdy ją znajdą, będą mogli ją dla siebie zatrzymać. Jeżeli to ich nie zainteresuje, zabierz ich do lunaparku. Na jakiś czas to ich na pewno uspokoi.- zadowolona z siebie usiadłam na brzegu sofy wyściełanej atłasem.
- A co z jadalnią, przecież tam panuje straszny bałagan, a za pół godziny przyjeżdża delegacja z Brna?
- Zamkniemy jadalnię i powiemy, że przeprowadzamy tam remont. Może jeszcze dadzą nam jakąś dotację?- puściłam oko do służącego.
Nagle usłyszałam ogromny hałas. Do salonu wbiegła zziajana służąca Gerda.
- Proszę Pani, brakuje piwa. Chyba ci licealiści wszystko wypili. Co robić?
Pobiegłam szybko do piwnicy. Rzeczywiście nie było już ani jednej butelki. Potem ruszyłam do jadalni. Wszyscy spali odurzeni złocistym napojem.
- Dawidzie, zmiana planów! Jedź szybko do karczmy starego Karla po 100 butelek piwa! Jadalnię zamkniemy tak jak planowaliśmy. Tylko się pospiesz! Zostało 20 minut!

Muszę szybko coś wymyśleć. Ta rozszalała młodzież doprowadzi mój zamek do ruiny. Co robić?- rozmyślałam rozgorączkowana.
- Szybko, moje sole trzeźwiące, Gerdo!- zawołałam do służącej. Gdy już nieco otrzeźwiałam, rozjaśnił się również mój umysł. Przywołałam do siebie służącego.
- Dawidzie, proszę cię, zabierz tę młodzież ze sobą. Powiedz im niby w sekrecie, że w następnej...

Bardzo powoli uzbrojona w patelnię i garnek na głowie weszłam do sali jadalnej. To co zobaczyłam przerosło moje wyobrażenia. Wszędzie, dosłownie wszędzie były knedliki. Na podłodze, na ścianach, firanach, krzesłach, stole (bynajmniej nie na talerzach). Część młodzieży rzucała nimi w siebie, jak piłkami podczas gry w zbijaka, reszta zaś wrzeszczała lub leżała na podłodze uwalona knedlikami. Nauczycielka natomiast siedziała w kącie i bujała się w przód i w tył, chyba dostawała psychozy.... Przerażona, lecz zdeterminowana do walki z tą niewychowaną dzieciarnią, postanowiłam dać im lekcję. Nabrałam powietrza w płuca i wrzasnęłam:
-Przestańcie do cholery!!!!!!!!
Młodzież ucichła natychmiast. Wszystkie oczy utkwione były we mnie.
-Co wy wyprawiacie?!
-To się nazywa bitwa na żarcie prze pani-powiedział jakiś blondyn uwalony w sosie od ziemniaków i dwoma dorodnymi knedlikami na głowie.
-Nie rozumie, jednak przyczyny tej durnej bitwy...?
Nikt się nie odezwał.
-No odpowiedzcie dlaczego urządziliście tu tą masakrę?
-Bo knedliki były zimne...-mruknął jakiś chłopak z podłogi.
-I to jest powód do demolowania mojej posiadłości?-zapytałam z niedowierzaniem.-Nie mogliście powiedzieć uprzejmie, że knedliki są zimne?
-Mogliśmy, ale nie chcieliśmy-odpowiedziała rudowłosa pyzata dziewczyna w poplamionych sosem szortach.
-Co???????!-zapytałam.
Jeden z chłopców ten blondyn z knedlikami na głowie ruchem ręki wskazał na drzwi. Otępiała wyszłam razem z nim na korytarz.
Gdy już byliśmy sami powiedział:
-Niech się pani nie martwi my to posprzątamy. Widzi pani my tylko chcieliśmy pozbyć się tej baby od matmy...
Wszystko stało się dla mnie jasne.
-No to chyba wam się udało. Biedaczka dostała psychozy...
-Tak...-mruknął chłopak-ale...
W tym momencie drzwi wejściowe się otworzyły. To przybyła delegacja z Brna.
-O Boże piwo...na śmierć zapomniałam-wyjąkałam.
-Niech się pani nie martwi- powiedział chłopak-my w ramach przeprosin damy pani piwo.
-WY? PIWO? ILE WY MACIE LAT?
-No dobrze jak pani nie chce...
Zamilkłam, po czym uśmiechnęłam się do niego, już wszystko zrozumiałam:
-Pewnie, że chcę a na waszą nauczycielkę mamy wspaniałą klitkę w piwnicy. Na pewno jej się tam spodoba.
Blondyn zrobił złowieszczy uśmieszek. Podaliśmy sobie ręce. Poszliśmy przywitać gości z Brna. Inni uczniowie natomiast ogarniali w tym czasie salę jadalną i przygotowywali piwo. Wszyscy uśmiechali się od ucha do ucha szykując się na tak długo wyczekiwaną przez nich chwilę.
Delegaci z Brna okazali się nadzwyczajnymi pijakami. Razem z uczniem o blond włosach przyglądałam się jak powoli każdy z nich upijał się i padał jak kłoda pijany na podłogę. Piwo od licealistów miało na prawdę mocnego kopa.
-Wiesz Adasiu-szepnęłam do blondyna-chyba nasza piwnica zyska wielu nowych lokatorów.
-O tak Pani wierzę w to.
-Przynajmniej naszej nauczycielce nie będzie samotnie-dodała rudowłosa dziewczyna w szortach poplamionych czerwonym płynem. Teraz już wiem, że to nie był sos.

Bardzo powoli uzbrojona w patelnię i garnek na głowie weszłam do sali jadalnej. To co zobaczyłam przerosło moje wyobrażenia. Wszędzie, dosłownie wszędzie były knedliki. Na podłodze, na ścianach, firanach, krzesłach, stole (bynajmniej nie na talerzach). Część młodzieży rzucała nimi w siebie, jak piłkami podczas gry w zbijaka, reszta zaś wrzeszczała lub leżała na podłodze...

- Arturze! Arturze! Gdzie jest ten przeklęty kamerdyner? Wszystko musze zawsze w tym domu robić sama!
- Wołała Pani? Nie słyszałem przez te wrzeszczące dzieciaki.
- Ach –podskoczyłam gdy nagle Artur wyłonił się z za rogu –Co do dzieciaków, mam pewien plan! – streściłam wszystko Arturowi. – Myślisz że się uda?
- No wie Pani? Straszyć tak biedne dzieci duchami?
- Tylko mi nie wyskakuj z „biednymi dziećmi”. Rób co mówię ! Dwie najbardziej naiwne istotki ! Pamiętaj.

***

- Co tam Arturze? Co będzie na kolacje? Co taka grobowa mina? – dziewczyny zbombardowały Artura pytaniami.
- No właśnie, chciałem was ostrzec dziś wieczorem może zdarzyć się tragedia. Błagam was nie wychodźcie z pokoi po 19.
- Arturze o czym ty mówisz ?
- To wy nie znacie legendy o Baronowej która straszy w tym pałacu? – Artur streścił po krótce legendę.
- Wkręcasz nas?!
- Same się przekonacie wieczorem.

***

-Oh ! Arturze! Dawno się tak nie bawiłam! Przyniosłeś łańcuchy i stare lustra?
- Tak moja Pani !
- Dobra To ty tłucz się łańcuchami, a ja biorę się za rozbijanie luster.
Odgłos tłuczonego szła słychać było w całym zamku. Łańcuch uderzały złowieszczo o kamienna posadzkę.
- Aaaa schowajmy się do pokoi! Artur miał racje. – przerażona młodzież wpadła w panikę.
- No to piąteczka Arturze! – uśmiechnęłam się do Artura – Niestety, dalej nie mamy alkoholu. –powiedziałam smutno.
- Proszę się nie martwić! Załatwiłem beczkę wina od znajomego!
Rzuciłam się na szyje Arturowi. – Co ja bym bez Ciebie zrobiła !

- Arturze! Arturze! Gdzie jest ten przeklęty kamerdyner? Wszystko musze zawsze w tym domu robić sama!
- Wołała Pani? Nie słyszałem przez te wrzeszczące dzieciaki.
- Ach –podskoczyłam gdy nagle Artur wyłonił się z za rogu –Co do dzieciaków, mam pewien plan! – streściłam wszystko Arturowi. – Myślisz że się uda?
- No wie Pani? Straszyć tak biedne dzieci duchami?
- Tylko mi...

Ha! - pomyślała kucharka widząc pobojowisko, zrobione przez rozwydrzonych licealistów - nie odpowiadają im zimne knedliki? To może zasmakują im... ciepłe lody! Tak, to jest to: zaraz wyjmę je z zamrażarki i niech się topią do woli! O tak, zemsta będzie słodka! A tymczasem:
- Moi drodzy! Dość wygłupów! Bierzcie się szybko za sprzątanie, bo za dwie godziny na specjalne zaproszenie właścicieli zagra dla was najpopularniejsza grupa rockowa! Więc szybciutko: stoły pod ściany i miotły w ruch, bo inaczej nici z zabawy!
A ja w tym czasie napiję się znakomitej orzechówki - pomyślała kucharka.

Ha! - pomyślała kucharka widząc pobojowisko, zrobione przez rozwydrzonych licealistów - nie odpowiadają im zimne knedliki? To może zasmakują im... ciepłe lody! Tak, to jest to: zaraz wyjmę je z zamrażarki i niech się topią do woli! O tak, zemsta będzie słodka! A tymczasem:
- Moi drodzy! Dość wygłupów! Bierzcie się szybko za sprzątanie, bo za dwie godziny na specjalne...