-Do stu tysięcy knedlików! Tak to nie będziemy się bawić! Haroldzie podaj mi węża ogrodowego! Szybcikiem, szybcikiem!
-Ale szanowna pani Mario, białe rękawiczki! Będą do wyrzucenia.
-Podaj tego węża, to nie czas na liczenie strat, kiedy sypie nam się delegacja z Brna! Piwo już masz? Uwaga, wkraczamy!
W drzwiach jadalni staje potargana, z zadartą sukienką Maria z ogrodowym wężem:
-Szanowna młodzieży, żarty się skończyły. Widzę tu super sprzęt, markowe ciuszki. O kochanieńka który fryzjer Cię tak pięknie uczesał? Podasz mi później namiary. I wiecie co? jak nie ruszycie zaraz tych swoich chudych, wystylizowanych tyłeczków to wszystko będzie mokre!
Chwila ciszy....
-Ha! tak myślałam. Szanowne pannice do wiader i mopa, a paniczyki szybką pomogą Haroldowi z transportem piwa!

-Do stu tysięcy knedlików! Tak to nie będziemy się bawić! Haroldzie podaj mi węża ogrodowego! Szybcikiem, szybcikiem!
-Ale szanowna pani Mario, białe rękawiczki! Będą do wyrzucenia.
-Podaj tego węża, to nie czas na liczenie strat, kiedy sypie nam się delegacja z Brna! Piwo już masz? Uwaga, wkraczamy!
W drzwiach jadalni staje potargana, z zadartą sukienką Maria z ogrodowym...

-Panie kierowniku! Tragedia…
-Co się stało?
-Ta wycieczka, knedliki im nie smakowały to wjonę na jedzenie zaczęli…
-Co takiego?!
-Cała sala do malowania. Nie reagują na nic, ani na krzyki, ani na groźby, a przecież zaraz delegacja z Brna przyjeżdża.
-Kurde, rzeczywiście. Ok, zrobimy tak, zostały jeszcze te sałatki z wesela?
-Tak, są ale przecież już nie nadają się do jedzenia…
-Spokojnie, daj te sałatki dzieciakom. Niech się nimi też porzucają. Nagraj kamerą tą całą wojnę. W internecie opublikujemy, że możemy organizować nawet tak ekstremalne imprezy, a delegacji z Brna powiemy, że to było umówione, a te dzieciaki są z ciężkich, patologicznych rodzin, a wojna na jedzenie jest elementem terapii zaleconym przez psychologa. Żeby Ci delegaci za długo się temu nie przygladali to od wejścia zaproś ich na piwo i polewaj im obficie.
-Pani kierowniku ale piwa już nie ma.
-Jak to nie ma? Przecież wczoraj 2 beczki przywiozłem. Oj Panie Nowak ostrzegałem Pana. Chuchnie mi Pan tutaj.
-Panie kierowniku kochany, ja bym nigdy ni tego… To na pewno ten rudy, chudy, wysoki, brodaty z wycieczki. Od początku coś mi podejrzanie wyglądał.
-Kurcze masz rację. Moją uwagę też zwrócił. Dobra to inaczej. Czas wytoczyć ciężkie działa. U mnie w gabinecie w barku jest 10-letnia whisky. Polej delegatom od wejścia, a Tadek niech bierze busa i jedzie po piwo. Migiem.
-Tak jest Panie kierowniku. Pan to ma łeb…

-Panie kierowniku! Tragedia…
-Co się stało?
-Ta wycieczka, knedliki im nie smakowały to wjonę na jedzenie zaczęli…
-Co takiego?!
-Cała sala do malowania. Nie reagują na nic, ani na krzyki, ani na groźby, a przecież zaraz delegacja z Brna przyjeżdża.
-Kurde, rzeczywiście. Ok, zrobimy tak, zostały jeszcze te sałatki z wesela?
-Tak, są ale przecież już nie nadają się do...

– Dobry Boże, ile z tą młodzieżą jest problemów – syknęła cicho kucharka zaglądając do sali wypełnionej rozdrobnionym jedzeniem. Kto by się kilka lat temu przejmował zimnymi knedlikami? Dziękowano by za dobry posiłek i cieszono się, że dostano coś pod nos.
– Ja tam nie wchodzę – wyrzekł dzielnie mężczyzna. Podpora tego domu zajmująca się naprawami i spędzająca większość dnia na nie wchodzeniu innym w drogę.
– Trzeba coś zrobić. Bądź mężczyzną!
– To ty podałaś im zimne – sarknął i obserwował jak kolejny knedlik przylepia się do sufitu. – Kreatywni.
Kucharka patrzyła jak dzieło jej życia, a może dnia rozpryskuje się na ścianach. Wszystko się komplikowało.
– Jeszcze piwo się skończyło?
– Piwo? A to już wiem jak to załatwię. – Poprawił nieco pasek u spodni i odkaszlnął dwa razy.
– O nie… nie powiesz tego, to niepedagogiczne…– zaprotestowała gwałtownie kucharka czując, co dokładnie przyszło mu do głowy.
– A oni nie są wychowani, co za różnica… Dodatkowo wcale nie muszę spełniać obietnic – wyrzekł. Dzielnie udał się do jadalni i tupnął by zwrócić na siebie uwagę. – Młodzieży! Mam jechać po piwo! Dwóch silnych chłopaków potrzebuje do pomocy z załadunkiem! Dam wam trochę do podziału jak mi znajdziecie takich dwóch i jeszcze posprzątacie to, coście teraz narobili!

– Dobry Boże, ile z tą młodzieżą jest problemów – syknęła cicho kucharka zaglądając do sali wypełnionej rozdrobnionym jedzeniem. Kto by się kilka lat temu przejmował zimnymi knedlikami? Dziękowano by za dobry posiłek i cieszono się, że dostano coś pod nos.
– Ja tam nie wchodzę – wyrzekł dzielnie mężczyzna. Podpora tego domu zajmująca się naprawami i spędzająca większość...

Najpierw nastolatkom grożę ze jeśli nie przestaną to zaspojleruje im Gre o tron[bookLink]134254|Gre o tron[/bookLink]. Potem wyganiam ich do lasu - niech zrobią sobie ognisko i jakieś podchody. Na spokojnie załatwiam piwo. A kiedy wracam goście już panoszą się po zamku - przynajmniej las nie płonie.

Najpierw nastolatkom grożę ze jeśli nie przestaną to zaspojleruje im Gre o tron[bookLink]134254|Gre o tron[/bookLink]. Potem wyganiam ich do lasu - niech zrobią sobie ognisko i jakieś podchody. Na spokojnie załatwiam piwo. A kiedy wracam goście już panoszą się po zamku - przynajmniej las nie płonie.

Józef jest moją jedyną nadzieją. Gówniarze zdają się nim nie pogardzać, tak jak resztą pracowników zamków. Najprawdopodobniej, dlatego że notorycznie mnie lekceważy i ignoruje większość moich poleceń. Teraz jednak zagroziłam mu potraceniem premii świątecznej i stworzeniem nowej atrakcji turystycznej „Cały dzień z kasztelanem”. Nienawidzący wszelkich turystów Józef, przestał się opierać i sprzedał licealistom historie o halucynogennych porostach, rosnących na ścianach zamkowych lochów. Żeby wypaść jeszcze bardziej wiarygodnie i zirytować mnie przy okazji, zwinął tytoniowego skręta, wzdychając, że magiczne porosty czynią jego życie na zamku odrobinę bardziej znośnym.
W czasie gdy dzika horda licealistów przemierzała lochy w poszukiwaniu nieistniejącego, mam nadzieje, pożywienia reniferów, zamknęłam na klucz salę jadalnianą i poprosiłam przechodzącego obok ogrodnika, żeby wydrukował jakaś informację o renowacji sali. Sama poleciałam do kuchni, by doprawić kompot jabłkowy, który nie został jeszcze podany do obiadu, butelką spirytusu. Nie mamy piwa, to będzie prawdziwy cydr z soczystych i aromatycznych jabłek z pałacowego sadu.
Chwilę później prowadziłam już delegację z Brna w stronę ogrodu. Jeden dość upierdliwy facet zatrzymał się przed drzwiami do sali jadalnej. Wyraził swoje szczere zdziwienie, że poddajemy renowacji XVI- wieczne freski skoro zamek zbudowano w XVIII wieku. Niewzruszony Józef wyjaśnił mu, że konserwator wie co robi i żeby przestał się czepiać…

Józef jest moją jedyną nadzieją. Gówniarze zdają się nim nie pogardzać, tak jak resztą pracowników zamków. Najprawdopodobniej, dlatego że notorycznie mnie lekceważy i ignoruje większość moich poleceń. Teraz jednak zagroziłam mu potraceniem premii świątecznej i stworzeniem nowej atrakcji turystycznej „Cały dzień z kasztelanem”. Nienawidzący wszelkich turystów Józef, przestał...

Banda rozwydrzonych licealistów dostała zimne knedliki, więc urządzili sobie bitwę na jedzenie.
Służba była bezradna. Ze opuszczonymi głowami obserwowali jak nerwowo krążę po korytarzu prowadzącym do jadalni.
- Gdzie ich wychowawczyni? - warknęłam w końcu.
- Tuż przed obiadem rozchorowała się i poszła do swojego pokoju - odpowiedziała nieśmiało jedna z służek. - Prosiła, by jej nie przeszkadzać.
Zaklęłam siarczyście. Jeśli chciałam przeżyć do końca letnich wakacji licealistów, musiałam działać.
Nie zważając na uderzające we mnie kawałki jedzenia, przedarłam się na sam środek zbiorowiska w jadalni.
- Młodzieży! - zakrzyknęłam hardo. - Nalegam, abyście...
Mój głos nie mógł przebić się przez panujący wokół hałas. Jednak pewna grupka, siedząca w kącie, zauważyła mnie. Jakiś chłopak, uśmiechając się błogo, skinął na mnie. Podeszłam. Może mi pomogą.
Dopiero teraz zauważyłam, że wszyscy mają czerwone oczy, wokół unosi się dym, a tuż obok całuje się namiętnie na wpół rozebrana parka. O zgrozo.
- Paniusia się zrelaksuje - powiedział chłopak, zabierając komuś skręta i dając go mi.
Może jak pokażę, że potrafię być jedną z nich, uda mi się nakłonić ich do pomocy? Zaciągnęłam się mocno. I po raz kolejny.
Godzinę później leżałam otumaniona wraz ze służbą.
- To jedzenie na suficie wygląda jak gwiazdy - powiedziałam.
Nagle do środka wparowała delegacja z Brna. Zupełnie wylecieli mi z głowy.
- Co się tak gapicie? - zapytałam. - Aa. Już wiem. Proszę.
By nie wyjść na gbura, podałam im skręta.

Banda rozwydrzonych licealistów dostała zimne knedliki, więc urządzili sobie bitwę na jedzenie.
Służba była bezradna. Ze opuszczonymi głowami obserwowali jak nerwowo krążę po korytarzu prowadzącym do jadalni.
- Gdzie ich wychowawczyni? - warknęłam w końcu.
- Tuż przed obiadem rozchorowała się i poszła do swojego pokoju - odpowiedziała nieśmiało jedna z służek. - Prosiła, by...

-Głowa, mi pęka! Rzekła Lady Nina lejącym ruchem siadając na fotelu. Perliczko nalej mi proszę wody...albo nie, coś mocniejszego.
Służąca wykonała polecenie, cały stan Lady Niny wywołało zachowanie wycieczki, która od tygodnia gościła na zamku. Wszystko byłoby w porządku gdyby nie to, że gośćmi była młodzież, która w dzisiejszych czasach absolutnie nie zna zasad dobrego wychowania, tym bardziej przebywając w pokoleniowym zamku. Porozrzucane śmieci, wszędzie walające się części garderoby, służba nie nadążała sprzątać. Chcąc zainteresować rozbrykaną młodzież serwowano lekcje historii sądząc, że wzbudzi ona ciekawość młodego pokolenia. Jednak ów lekcje powodowały jeszcze większe rozdrażnienie. Lady Nina po krótkim wypoczynku zerwała się z fotela krzycząc:
- Trzeba podłączyć Wi-Fi! Przecież dzisiejsza młodzież nie może żyć bez internetu, a co ich uspokoi jak nie możliwość sprawdzenia "fejsa" i innych portali?
- Panienko a co z piwem? skończyło się, a zaraz gościmy delegację z Brna, przypominam jakże ważną dla nas.
- Doskonale wiem, rzekła Lady Nina wyciągając ukrytą butelkę "Absynta" znając psychoaktywne właściwości "zielonej wróżki" Perliczka aż zapowietrzyła się z niedowierzania.
Przebieg wizyty delegacji jednak wypadł rewelacyjnie, ważne osobistości bawiły się świetnie, nie zwróciły najmniejszej uwagi na panujący bałagan, który został jeszcze po knedliczkach, a nawet swobodnie porozumiewali się z młodzieżą robiąc wspólne selfie i lajkując wzajemnie swoje zdjęcia!

-Głowa, mi pęka! Rzekła Lady Nina lejącym ruchem siadając na fotelu. Perliczko nalej mi proszę wody...albo nie, coś mocniejszego.
Służąca wykonała polecenie, cały stan Lady Niny wywołało zachowanie wycieczki, która od tygodnia gościła na zamku. Wszystko byłoby w porządku gdyby nie to, że gośćmi była młodzież, która w dzisiejszych czasach absolutnie nie zna zasad dobrego...

-Co za nieuprzejmość - stwierdziła z oburzeniem Helena.
Ta rozwydrzona młodzież doprowadzi mnie do obłędu. A wszystko było przecież tak dobrze zorganizowane. Czy zimne knedliki naprawdę mogą wyrządzić tyle szkód? Nie dość,że wczoraj wypili po kryjomu całe piwo,przeznaczone dla delegacji z Brna,to jeszcze zapaskudzili całą jadalnię. Oni i ta ich wojna na jedzenie.
-Co robić, co robić -mówiła do siebie Helenka. Muszę coś wymyślić,aby uciszyć tą rozbrykaną bandę...Już wiem zadzwonię do Kryśki,ona na pewno pomoże. Jedna godzina jej wykładów powinna załatwić sprawę. Chociaż nie,biedaczka teraz cały czas pracuje. Ciągle zasiada w tych komisjach i pracuje do 2-3 nad ranem.
-Nie,to nie przejdzie. Może by tak puścić im "Modę na sukces" z niemieckim dubbingiem?. Mam pomysł. Na dworze pada śnieg i jest -18C.Bieg wokół pałacu z przeszkodami,powinien załatwić sprawę. Ich mózgi,może zaczną lepiej pracować. A potem zaciągnę ich do roboty. Muszą koniecznie posprzątać ten bałagan. Przecież musi być porządek. Delegacja się zbliża. Zaraz zawołam Boryska i Władymira,aby mi pomogli. Muszę tylko teraz coś wymyślić,aby zatrzymać delegację.

-Co za nieuprzejmość - stwierdziła z oburzeniem Helena.
Ta rozwydrzona młodzież doprowadzi mnie do obłędu. A wszystko było przecież tak dobrze zorganizowane. Czy zimne knedliki naprawdę mogą wyrządzić tyle szkód? Nie dość,że wczoraj wypili po kryjomu całe piwo,przeznaczone dla delegacji z Brna,to jeszcze zapaskudzili całą jadalnię. Oni i ta ich wojna na jedzenie.
-Co robić,...

Arystokratka w ukropie[bookLink]260976|Arystokratka w ukropie[/bookLink]

Arystokratka w ukropie[bookLink]260976|Arystokratka w ukropie[/bookLink]

 [bookCover]260976|Arystokratka w ukropie[/bookCover]