-
ArtykułyKsiążki o przyrodzie: daj się ponieść pięknu i sile natury podczas lektury!Anna Sierant5
-
ArtykułyTu streszczenia nie wystarczą. Sprawdź swoją znajomość lektur [QUIZ]Konrad Wrzesiński37
-
ArtykułyCzytamy w weekend. 10 maja 2024LubimyCzytać422
-
Artykuły„Lepiej skupić się na tym, żeby swoją historię dobrze opowiedzieć”: wywiad z Anną KańtochSonia Miniewicz2
Cytaty z tagiem "wedrowka" [132]
[ + Dodaj cytat]Chodzę do dobrego liceum, ale ludzie nadal unikają mnie jak ognia. Plotki naprawdę mogą zniszczyć życie wartościowemu człowiekowi. I nie mówię tutaj tylko o sobie.
Uwielbiam noc. Jest taka piękna i cicha. Każdego wieczoru, gdy mieszkałam jeszcze z Dziadkiem, kiedy tylko mogłam sobie na to pozwolić, wpatrywałam się w gwiazdy. Być może to trochę staroświeckie, ale wierzę, że wypowiedziane życzenie, gdy jedna z nich spada, się spełnia… Noc ma w sobie coś cudownego.
Słuchając piosenki, wędrował gdzieś daleko, poprzez jakiś mroczny pejzaż, gdzie ten drugi drwił sobie z niego, a ogień nie mógł ogrzać jego ciała.
Co przydarza się człowiekowi, który wędruje w środku nocy odziany w szlafrok i parę kapci - nie trzeba mówić. Wszystko, a szczególnie wszystko, co ma kanty, wpada w tchórzliwy zachwyt, mogąc mu przyłożyć. Kiedy masz na nogach parę solidnych butów, przedmioty schodzą ci z drogi; kiedy ryzykujesz wędrówkę między meblami w wełnianych kapciach bez skarpetek, one podkradają się do ciebie i kopią.
My, Cyganie, obracamy Ziemię, kiedy wędrujemy. Dlatego zawsze jesteśmy w drodze i przystajemy tylko na tak długo, na ile trzeba.
Pomiędzy splątanymi konarami drzew, które strzegły nocnego nieba, jakby było najgłębszym sekretem, dało się dostrzec księżyc. Niewyraźny jaśniejszy punkt pośród ciemności. Powoli, ale niestrudzenie pokonywał swoją odwieczną drogę – znał ją dobrze. Choć pomagał wędrowcom odnaleźć właściwy kierunek, sam był tylko jednym z nich. Wiecznym tułaczem, który nigdy nie dociera do domu.
Rzadko wiadomo, dokąd prowadzi droga, zanim dojdzie się do jej kresu.
(Dwie wieże).
Potrzeba mi było się zgubić, aby zacząć wołać. I przebyć tę właśnie drogę, aby dojść do tego, co dzisiaj.
Prószy śnieżek i prószy
Płatkami
Smutno młodym jest w duszy,
Gdy sami...
Smutniej jeszcze, gdy trzeba
Iść drogą
I nie widzieć prócz nieba —
Nikogo...
[„Smutno”].
Wędrówka jest ciężka, gdy nie wiesz, dokąd zmierzasz. Ważne jednak , z kim idziesz, a nie dokąd podążasz.