-
ArtykułyCzytasz książki? To na pewno…, czyli najgorsze stereotypy o czytelnikach i czytaniuEwa Cieślik234
-
ArtykułyPodróże, sekrety i refleksje – książki idealne na relaks, czyli majówka z literaturąMarcin Waincetel11
-
ArtykułyPisarze patronami nazw ulic. Polscy pisarze i poeci na początekRemigiusz Koziński40
-
ArtykułyOgromny dom pełen książek wystawiony na sprzedaż w Anglii. Trzeba za niego zapłacić fortunęAnna Sierant13
Cytaty z tagiem "upadek" [315]
[ + Dodaj cytat]Jeśli upadniesz, zawsze zachowaj spokój.
- Maryla kładzie Tolę do łóżka – szlochał Tadzio. – A ja płaczę, bo Tola spadła ze schodów… na głowę… do piwnicy i zdarła sobie skórę na nosie…
- Och, ale nie płacz, kochanie. Rozumiem, że ci jej żal, ale twój płacz nic nie pomoże. Jutro na pewno będzie zupełnie zdrowa. Płacz nikomu nie pomaga, Tadziu.
- Ależ ja nie dlatego płaczę, że Tola spadła ze schodów! – zawołał Tadzio przerywając potok słów Ani z jeszcze większym żalem. – Płaczę dlatego, że nie widziałem, jak spadała. Każda taka dobra zabawa musi mnie ominąć!
Mawiają, że przyjście na świat jest zawsze upadkiem z wysokości
Że śmierć jest zawsze zdarzeniem losowym.
Pójdę dalej drogą, na którą wstąpiłem. Stanęliśmy na takiej krawędzi, gdzie nadzieja niewiele się różni od rozpaczy, a chwila wahania oznacza upadek.
(Powrót króla).
Wzloty, upadki, a potem kolejna szansa, by się podnieść to naturalna kolej rzeczy w życiu. Gorsze chwile też są częścią naszego żywota.
A człowiek? Ile wart jest dla was drugi człowiek? Upadamy na ziemię setki, tysiące razy. Ktoś sobie po nas przejdzie, wycierając buty, ktoś wbije nam nóż w plecy, zrani, będziemy krwawić. Poczujemy się gorsi, mniej wartościowi. Ale tak naprawdę nieważne, co się wydarzy, ty wciąż będziesz tym samym wartościowym człowiekiem sprzed upadku. Może trochę bardziej poturbowanym, poranionym, doświadczonym, ale wciąż tym samym. Ze swoimi marzeniami, planami na przyszłość, swoim człowieczeństwem, swoimi radościami, zawahaniami. Zmięty czy brudny, poszarpany, dla ludzi, którzy cię kochają, pozostaniesz tym samym człowiekiem.
Gdy mężczyźni prowadzą wojny i przesuwają granice państw, gdy narody dochodzą do szczytu swej potęgi i upadają, gdy świat się cały chwieje w posadach, kiedy żywioły szaleją, kobiety zawsze zadają sobie to samo pytanie, jak w obliczu śmierci i zniszczenia życie ocalić.
Prędzej czy później każdy z jakiegoś powodu upada. Taka ludzka przypadłość. Równie dobrze wcześniej możesz upaść ty, a nie on. I wtedy zadaniem drugiej połówki jest albo złapać upadającego, albo wyciągnąć pomocną dłoń, gdy już upadnie.
- Jak łatwo zatoczyć się i upaść... (...)
- To prawda. Najbardziej liczy się jednak to, co zrobisz, żeby się podnieść.".
Boję się, że już nigdy się nie wzniosę, lecz spadnę, i to na samo dno.