-
ArtykułyCzytamy w weekend. 26 kwietnia 2024LubimyCzytać29
-
ArtykułySzpiegowskie intrygi najwyższej próby – wywiad z Robertem Michniewiczem, autorem „Doliny szpiegów”Marcin Waincetel3
-
ArtykułyWyślij recenzję i wygraj egzemplarz „Ciekawscy. Jurajska draka” Michała ŁuczyńskiegoLubimyCzytać2
-
Artykuły„Spy x Family Code: White“ – adaptacja mangi w kinach już od 26 kwietnia!LubimyCzytać1
Cytaty z tagiem "duch" [184]
[ + Dodaj cytat]Jedna Pieśń to muzyka, która płynie przez serce wszystkiego. Dzięki niej świat się kręci, a gwiazdy świecą. Wszystko, co istnieje, każdy owad, kamień, drzewo i kwiatek, ma swoje imię w Jednej Pieśni. Miłość i Smutek, Śmiech, Gniew i Odwaga - wszystkie one mają tam też swoje miejsce i musi między nimi istnieć harmonia. Kiedy jeden z tych wątków oddzieli się od reszty, zaczynają się kłopoty, jak gdyby linia się rozwiązała. Każdy Anioł Pieśni musi nauczyć się jej części. Dzięki nam jest żywa, my jej strzeżemy, a na koniec każde z nas dodaje do niej swoje imię, tak by pieśń rosła, świat toczył się dalej swoją koleją.
- Jeżeli będzie się pan upierał przy tym, by się tu zjawiać – mówił lokator, który podczas przemowy ducha zdążył już oprzytomnieć – to oczywiście z wielką przyjemnością ustąpię panu. Ale, jeśli wolno, chciałbym zadać panu jedno pytanie. – Proszę, niech pan mówi – poważnie powiedział duch. – Otóż – powiada lokator – nie chodzi mi specjalnie o pana, ale dotyczy to wszystkich duchów, o jakich kiedykolwiek słyszałem. Postępowanie panów wydaje mi się trochę nierozsądne. Panowie macie możność zwiedzania najpiękniejszych miejscowości na ziemi – bo chyba dla was nie istnieje przecież przestrzeń – dlaczego więc włóczycie się właśnie po tych miejscach, gdzie byliście najnieszczęśliwsi? – Słusznie! Nigdy nie przyszło mi to na myśl! – powiedział duch.
Przerażało ją pragnienie, by wydrzeć z drugiego człowieka ducha tylko po to, żeby zakończyć własne piekło.
Jeśli jest cokolwiek, co chciałabym, żebyście zrozumiały i wyniosły z moich doświadczeń, to jedno: chcę, żebyście w życiu, podobnie jak signor Botticelli, patrzyły poza rysy ludzkich twarzy i dostrzegały ukrytego pod nimi ducha.
Człowiek potrzebuje do życia jedzenia, wody powietrza, dachu nad głową. Wszyscy do wiedzą. Ale nie wszystkim wiadomo- a jeśli wiadomo to nie wszyscy wierzą- że do życia niezbędny jest także duch.
Jeśli umiera człowiek, który za życia był kochany i szanowany, dusza jego staje się dobrym duchem, przynoszącym ludziom siłę i szczęście. Ci, którzy zmarli z żalem w sercu, zostają upiorami, a ci, którzy i za życia budzili nienawiść, zostają złymi duchami. Ponieważ upiory i złe duchy łączy wciąż coś z tym światem, nie mogą go opuścić, snują się tu w dzień i w nocy, szkodząc ludziom. Mówią, że trzeba uspokoić te dusze i sprawić, by odeszły do tamtego świata.
(...) nie w ilości siła, ale w duchu, który ciało ożywia. (s.197).
Utrata reputacji i szacunku bliźnich w każdym społeczeństwie, od Islandii po Malezję, jest potwornym ciosem dla ducha. To gorsze niż ubóstwo, tnie okrutniej, niż klingi wrogów. s.142.
Nigdzie żywego ducha. Martwego zresztą też. (s.432).