Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Literatura jest najlepszą zabawką, jaką wymyślono, żeby drwić z ludzi.

Minuta pojednania więcej znaczy niż całe życie przyjaźni.

Prawdopodobnie nie powiedziałbym wszystkiego, o czym myślę, ale na pewno przemyślałbym wszystko, co powiedziałem.

Co mnie najbardziej martwi to cały ten czas, który straciliśmy.

Życie nie jest tym, co człowiek przeżył, ale tym, co i jak zapamiętał.

Plemiona skazane na sto lat samotności nie mają już drugiej szansy na ziemi.

To już byłby koniec tego zasranego świata - powiedział wtedy - gdyby ludzie podróżowali pierwszą klasą, a literatura wagonem bagażowym.

Sekretem dobrej starości jest nie co innego, tylko szczery pakt z samotnością.

Czas także ulega potknięciom i wypadkom i dlatego może się rozbić, i zostawić w jednym pokoju ułamek swojej wieczności.

Człowiek nie należy do żadnej ziemi, dopóki nie ma w niej nikogo ze swoich zmarłych.

Nigdy nie mógł pojąć sensu walki pomiędzy przeciwnikami, którzy zgadzają się co do zasad.

Na bok krowy, bo życie jest krótkie!

Jeżeli ludzie uwierzyli słowom Pisma Świętego - odpowiedziała Fernanda - nie widzę, czemu mieliby nie wierzyć moim.

Mówię, że ty jesteś z tych, co z własnym gównem obchodzą się jak z relikwią. Amaranta

niech pamiętają zawsze, że przeszłość jest kłamstwem, że pamięć nie zna dróg powrotu, ze cała dawna wiosna jest nie do odzyskania i że najbardziej płomienna i uparta miłość, jest tylko prawdą efemeryczną...

Pomyśl, co z głupiec z niego - powiedziała do Amaranty. - Mówi, że umiera z mego powodu, zupełnie jakbym była chorobą.

Piękna Remedios

czas nie mija, lecz kręci się w kółko.

Umrzeć jest o wiele trudniej, niż to sobie człowiek wyobraża.

Gaston nie tylko był gwałtownym kochankiem o niewyczerpalnej wyobraźni i wiedzy, ale także prawdopodobnie pierwszym w dziejach ludzkości człowiekiem, który dokonał przymusowego lądowania i omal się przy tym nie zabił, razem ze swoja narzeczoną, tylko po to, żeby kochać się z nią na łące fiołków

Przedmioty mają własne życie [...] trzeba tylko obudzić w nich duszę" str. 8

Człowiek nie należy do żadnej ziemi, póki nie ma w niej nikogo ze swych zmarłych.

A niech sobie gadają, my wiemy, że to nieprawda.

(...) posiadała niezwykle rzadką zaletę istnienia tylko w odpowiednich po temu momentach.

Pierwszy z rodu jest przywiązany do drzewa, a ostatniego zjadają mrówki.

potem przebiegał w pamięci różne zdarzenia rozproszone po drogach przeszłości, ale bez żadnych refleksji czy wniosków, ponieważ nie mogąc zająć myśli czymś innym, nauczył się myśleć obojętnie i na zimno, tak by wspomnienia, których nie mógł uniknąć, nie zraniły w nim żadnego z uczuć...

...niech pamiętają zawsze, że przeszłość jest kłamstwem, że pamięć nie zna dróg powrotu, że cała dawna wiosna jest nie do odzyskania i że najbardziej płomienna i uparta miłość jest tylko prawda efemeryczną.

... i jeszcze raz spojrzał w twarz swojej żałosnej samotności.

(...)nie umiera się wtedy, kiedy trzeba, ale kiedy można to zrobić.

Któregoś popołudnia ojciec Nicanor przyniósł pod kasztan szachownicę i pudełko z pionkami, by zaprosić Josego Arcadia Buendię na partię warcabów. Ten jednak odmówił, gdyż jak stwierdził, nigdy nie mógł pojąć sensu walki pomiędzy dwoma przeciwnikami, którzy zgadzają się co do zasad.

...historia rodziny jest mechanizmem nieuchronnych powtórzeń, kołem, które obracałoby się w nieskończoność, gdyby nie postępujące i nieodwracalne zniszczenie osi.