Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nie chciałem uwierzyć, że matka nie żyje. Ułożyli ją na łóżku, a ja w nocy, potajemnie, położyłem się obok niej. Szukali mnie wszędzie, a ja spałem tuż koło matki, pod kocem, którym ją okryli. Byłem w tym wieku, w którym już się wie, że jak ktoś umrze, to znaczy, że odchodzi ze świata na zawsze, a przecież mówiłem bratu i siostrze:
- Nie płaczcie, mama tylko śpi. - I przysuwałem się bliziutko do matki i mówiłem: - Mamo, mamo, ty śpisz, prawda? - Dotykałem jej twarzy, ale wiedziałem, że ona się już nigdy nie obudzi.