Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Jestem jak pisklę w skorupie - nie wydostanę się dopóki nie będę musiał.

Łamał kości i rozrywał mięśnie. Lewa strona klatki piersiowej uniosła się w górnej części tułowia niczym zapadnia. Ręce wdarły się do wewnątrz i po chwili szaleńczej szarpaniny wyjęły zdobycz na powierzchnię, unosząc ją ku górze.
Trzymając serce w wyciągniętych dłoniach, nagi człowiek pijanym krokiem zatoczył się po pokoju. Tulił je mocno, podniósł do oczu, do ust. Przycisnął do piersi, pieścił, łkał jak niemowlę.

Ciemno - tak jak zawsze. To nie noc, to wiecznie trwająca ciemność.

Zgroza zjadła jego mózg jak szczur wpuszczony do głowy, szukający na ślepo wyjścia.

Ciemność za nim wydawała się nabrzmiewać, rozprzestrzeniać, nacierać niczym czarny, trujący obłok.