Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Żyjesz książkami. To oczywiste, że nie masz swojego życia. Nikt z nas go nie ma. Zawsze jest coś zbyt dobrego do przeczytania.

Ko­bie­ta nie ma pa­ten­tu na wła­ści­we po­stę­po­wa­nie. Oka­zu­jesz emo­cje – je­steś hi­ste­rycz­ką. Cho­wasz je, żeby chło­pak nie mu­siał się nimi zaj­mo­wać – je­steś zołzą bez serca.

Czasami, nawet jeśli zaczniesz lekturę od ostatniej strony i zdaje Ci się, że wiesz wszystko, książka i tak znajdzie sposób, by cię zaskoczyć.

Żaden lód nie zamarza na tyle, by nie odtajał, i nie ma cierni zbyt gęstych, by nie dało się ich przeciąć.

Those were the endings I found solace in. The ones that said, Yes, you have lost something, but maybe, someday, you’ll find something to.

Nie każda decyzja kobiety oznacza potępienie wyborów innych kobiet.

Żyjesz książkami. To oczywiste, że nie masz swojego życia. Nikt z nas go nie ma. Zawsze jest coś zbyt dobrego do przeczytania”.

Nigdy nie je­steś naj­więk­szym dzi­wa­kiem w po­ko­ju.

Po­wie­dział­bym, że je­stem re­ali­stą, ale takim, który nie za­wsze ro­zu­mie, że to, co widzi, nie jest rze­czy­wi­ste.

(...) im więcej ujawniamy na swój temat, tym większą dajemy komuś władzę nad sobą.

For anyone who wants it all, [..] may you find something that is more than enough.

Nie chodzi o miłość wtłaczającą dwoje ludzi w formy, do których nie pasują, tylko o taką, która luzuje ich uścisk, zostawia miejsce na rozwój. I kompromisy, które mówią: w moim sercu będzie miejsce, które ma twój kształt, a jeśli kształt się zmieni, dostosuję się do tego.
Bez względu na to, dokąd się udamy, nasza miłość się rozciągnie, by nas objąć. I to budzi we mnie poczucie, że wszystko będzie dobrze.

Podejmujesz decyzję, wkraczasz na drogę, która oddala cię od reszty, żeby sprawdzić, dokąd ona prowadzi. Może właśnie dlatego gatunek ludzki tak bardzo lubi opowieści. Są szansą na powtórkę, okazją do doświadczenia życia, jakie nie jest nam dane.

Niektóre książki nie tyle się czyta co przeżywa. A gdy kończę lekturę takiej, zawsze mam wrażenie, że jestem wynikającym się z wody nurkiem ......

Some books you don’t read so much as live, and finishing one of those always makes me think of ascending from a scuba dive. Like if I surface too fast I might get the bends.

Maybe love shouldn’t be built on a foundation of compromises, but maybe it can’t exist without them either. Not the kind that forces two people into shapes they don’t fit in, but the kind that loosens their grips, always leaves room to grow. Compromises that say, there will be a you-shaped space in my heart, and if your shape changes, I will adapt. No matter where we go, our love will stretch out to hold us, and that makes me feel like … like everything will be okay.

That’s the thing about being an adult standing beside your childhood race car bed. Time collapses, and instead of the version of you you’ve built from scratch, you’re all the hackneyed drafts that came before, all at once.

His hands root me through the floor, the room stilling.
"Sorry. I just needed..."
His eyes search mine, thumbs still sweeping in that gentle rhythm. "A nap?" he teases softly, tentatively. "A fantasy novel? A competitively fast oil change?" The block of ice in my chest cracks.
"How do you do that?"
His brow furrows. "Do what?"
"Say the right thing."
The corner of his mouth quirks. "No one thinks that."
"I do."
His lashes splay across his cheeks as his gaze drops.
"Maybe I just say the right thing for you".

I’m just surprised how far you’re taking this small-town-transformation thing. And just so you know, those bangs do not make you more approachable. You just look like a hot assassin in an expensive wig."

"All I just heard," I say, "is hot and expensive".

Książ­ki mogą się róż­nić szcze­gó­ła­mi, lecz tak na­praw­dę nie znaj­dzie się w nich ni­cze­go no­we­go.

Może da się przynależeć na sto różnych sposobów do stu różnych ludzi i miejsc.

Nie­na­wi­dzę mu­sieć my­śleć o tym, co robi moja twarz, zwłasz­cza przez to, że nigdy nie mam pew­no­ści, że wy­ra­ża to, co chcę.

So all I can do is cry with her. Somehow, it never occurred to me that this was an option: that two people, in the same hug, could both be allowed to fall apart. That maybe it’s neither of our jobs to keep a steel spine. That we can both survive this pain without the other shouldering it.

Is there anything better than iced coffee and a bookstore on a sunny day? I mean, aside from hot coffee and a bookstore on a rainy day.

- Wcale nie je­steś taka wy­so­ka – szep­cze.
– Do­rów­nu­ję wzro­stem tobie – od­szep­tu­ję.
– No ale ja nie je­stem zbyt wy­so­ki – stwier­dza (...).
– Ow­szem, tyle że w przy­pad­ku fa­ce­tów nie ma cze­goś ta­kie­go jak „za wy­so­ki”.
(...)
– W przy­pad­ku ko­biet rów­nież. Po pro­stu ist­nie­ją wy­sokie ko­bie­ty i męż­czyź­ni zbyt nie­pew­ni sie­bie, by się z nimi spo­ty­kać.

Of course I have a checklist." His eyes glint in the dark. "What am I, an animal?".

(...) poczucie braku jest jak siniak, na który musisz naciskać - przypomnienie, że w życiu istnieją rzeczy tak cenne, że musisz zaryzykować ból utraty ich dla krótkiej radości posiadania.

Mam całe ulubione serie, w których nie przeczytałem ostatniego rozdziału. Nie znoszę kiedy coś się kończy.

Może nie na­le­ży bu­do­wać mi­ło­ści na fun­da­men­cie z kom­pro­mi­sów, cho­ciaż nie może ona ist­nieć bez nich.

A good bookstore," Charlie says, "is like an airport where you don’t have to take your shoes off".