Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Życie szybko mija. Nie ma w nim miejsca na mogłam, powinnam, a gdyby.

Pewnie nie wszyscy z nas potrafią zrozumieć, jak cenny jest czas, który tu mamy. Że nie powinniśmy rozpaczać nad stratą, ale dziękować szczęśliwym gwiazdom, że mieliśmy w życiu kogoś cudownego, bez względu na to, na jak długo był nam dany.

Frank mówi, że wysłałaś mu maila. Jesteś w biurze? Możemy porozmawiać?
Żołądek podjechał jej do gardła. Schowała telefon do szuflady. Jakim cudem będzie mogła kiedykolwiek na niego spojrzeć, jeśli ledwie była w stanie przeczytać co jej napisał? Musiała wyjechać z Benevolence. Nie było innego wyjścia. Nie mogła ryzykować, że wpadnie na niego w Remo albo podczas biegania. Nie przeżyłaby tego.

Słońce dalej wschodzi dla mnie tak jak dla wszystkich innych, doba ma te same dwadzieścia cztery godziny. Jeśli tego nie wykorzystam, sama sobie będę winna.

W dalszym ciągu bywam smutna. Ale nie muszę pogrążać się w nieszczęściu czy też kompletnie ignorować dobro, które nadal na mnie czeka. Wykazałabym się bezmyślnością i marnotrawstwem.

Życie jest zbyt krótkie, żeby nie cieszyć się dobrymi chwilami, póki trwają.