Jesteśmy społecznością, która kocha książki

To, co naprawdę ważne widać z daleka. Dopiero z daleka, kiedy już było. I tylko z bardzo bliska, kiedy właśnie jest. A najważniejsze zostaje w tobie samym, dla oczu niewidoczne.

Silni nie przyjmują winy na siebie. Tylko słaby uwierzy, że wszystkiemu jest winien.

Do czegoś się idzie, szukając samego siebie. Bo wszystko jest w tobie samym, ale nie odnajdziesz tego inaczej, jak tylko wśród innych.

A więc to tak: do czegoś się idzie. I nigdy nie wiadomo, kiedy wypadnie stwierdzić: już jestem. I równocześnie znów idzie się dalej, z kimś albo przeciwko komuś, a dalej to wcale nie musi znaczyć: w tę samą stronę. Idąc do siebie, jak daleko zaszedłem? I jak daleko jeszcze?

Co się dzieje w drugim człowieku, kiedy patrzy na ciebie, i ty patrzysz mu w oczy, i nie ma między wami słów? Co się dzieje na tamtym brzegu, na który twoje spojrzenie nigdy nie zdoła cię przenieść?