Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Gra Jadwini była strasznie skomplikowana i nie za dobrze ją rozumiałem. Jadwinia dała każdemu z nas mnóstwo kart i wolno jej było zaglądać mi w karty i wymieniać swoje karty na moje. Potem było trochę tak jak przy grze w wojnę, tylko że bardziej zawile, bo na przykład zdarzało się, że trójką zabierała mi króla.

- W tym tygodniu jestem wśród dwudziestu pięciu najlepszych - pochwalił się Joachim - tata na pewno da mi pieniądze na kino.
- A ja - powiedział Euzebiusz - patrzę swojemu tacie prosto w oczy i on zawsze daje mi to, co chcę.
- Daje Ci po łbie - powiedział Maksencjusz.