Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Prawda wyjawiona zbyt wcześnie lub zbyt późno jest w obu przypadkach kłamstwem.

Smutek i szczęście nie przemijają. Zagrzebują się głęboko i stają się naszymi kośćmi. Stoimy na ich chybotliwych nogach i staramy się utrzymać równowagę w chwilach jej braku.

Czas to uparte stworzenie, które uwielbia dręczyć człowieka. Gdy jesteś szczęśliwy, rozkłada skrzydła i leci. A kiedy czekasz, brnie przez błoto, ledwie stawiając kroki.

Jak już wcześniej mówiłam, czas niczego nie rozróżnia. Nie dba o to, czy jesteś szczęśliwy czy smutny. Nie czeka, nie zwalnia ani nie przyspiesza. Jest stworzeniem linearnym podążającym jednym kierunku, niezmiennie.

(...) posiadanie wyboru i możliwość dokonania go to dwie różne sprawy.

Nawet nic to coś".

Zmartwienie sprawia, że drobiazgi rzucają długie cienie".

(...) spotkanie zawsze rozpoczyna rozstanie.

Nie można obarczyć odpowiedzialnością jednego kraju czy jednej kultury, tylko jeden gatunek. Ludzki.

Jeśli nie wrócisz, moja miłość będzie jak twój cień nieodłącznie podążający za tobą...

Czasami trzeba wetknąć kij w gęstwinę, żeby wypędzić węża".

Pracowaliśmy nad etykietą, żeby mógł zaimponować mojej rodzinie. Nie należy jednocześnie jeść i iść. Trzeba usiąść w celu okazania szacunku czasowi i poświęceniu potrzebnym na to, by zasadzić, zebrać i przyrządzić.

Fortuna i pech to dwa wiadra stojące przy tej samej studni.

Wygrana jest ważna, lecz to, jak się wygrywa, jest jeszcze ważniejsze.

W walce kamienia z wodą to woda w końcu wygrywa. Postanowienie mojej rodziny jest twarde jak kamień, dlatego muszę być nieustępliwa niczym woda.

Rodzina jest naszym fundamentem, na którym wznosimy ściany z naszych doświadczeń.

Życie z miłością jest bowiem szczęśliwe. Życie dla miłości to głupota.

Zmartwienie sprawia, że drobiazgi rzucają długie cienie.

Śmierć to tylko przejście. Jesteśmy tu po to, by oddać cześć czyjemuś życiu i pomóc temu komuś przejść do następnego.

Człowiek wędruje po świecie, żeby szukać tego, czego potrzebuje, lecz wraca do domu, by to znaleźć.

Mam złamane serce, czuję się zdruzgotana. Jakże byłam głupia, wierząc, że osiągnęłam swoje granice odczuwania bólu. Te granice nie istnieją.

Miłość cię zaślepia i nie widzisz, co jest prawdą.

Śmierć byłaby łatwa. To życie jest trudne.

Życie z miłością jest bowiem szczęśliwe. Życie dla miłości to głupota Życie w duchu ,,gdyby tylko" jest nieznośne.

Na prawdę też przychodzi odpowiedni czas. Jeśli pojawia się ona za wcześnie lub za późno, w obu przypadkach jest kłamstwem.

Mądrzy ludzie czynią swoje życie niebem, a głupcy narzekają na piekło... jedno i drugie jest nieuniknione, jak również tymczasowe. Niebo nie jest miejscem odpoczynku dla przyszłego wcielenia. Polega na znalezieniu szczęścia w swoim obecnym stanie. I podobnie bramy piekła nie są zamknięte na skobel, a piekło to tylko cierpienie trwające jakiś czas.

Zrezygnowałbym z wszelkich wygód domu, bo ty jesteś moim domem. I moje życie pozbawione ciebie nie będzie życiem.

Życie z miłością, jest bowiem szczęśliwe. Życie dla miłości to głupota.

Zmartwienie sprawia, że drobiazgi rzucają długie cienie...

Z kopaniem studni nie czeka się do chwili, kiedy jest się spragnionym...