Jesteśmy społecznością, która kocha książki

A potem podziękował w duchu za prostą chłopską rodzinę, dzięki której nie słuchał o Napoleonie, bitwach, ratowaniu Polski czy wszelkim tak dziwacznie pojętym patriotyzmie, który kazał Polakom iść na śmierć albo umierać w zapomnieniu.
Tacy jak Poldzio, karmieni podobnymi ideami, wchodzili w dorosłe życie z jakąś skazą, nadzieją na przyjście mężów opatrznościowych, którzy niczym Chrystus spłynął do Polski i przegonią tego, który akurat ojczyznę kąsa.

O czym tak myślisz, szwagrze? — spytała Augusta — Minę masz, jakbyś bił się z własnymi myślami. Ciężka to musi być walka i z gruntu przegrana.