Jesteśmy społecznością, która kocha książki

(...) jak ciekawi bywają ludzie. Czasem nie potrafią odróżnić prawdy od ewidentnych bzdur. Czasem po prostu nie chcą. Często łatwiej im wierzyć w kłamstwa.

Spokoju sumienia nie można sobie kupić.

Wspomnienia nie ogrzeją cię w nocy. Nie rozweselą. - Zawiesił głos. - Chociaż potrafią doprowadzić do płaczu.

Prawie nikt nie mówi całej prawdy. Ludzie zwykle naginają fakty, żeby lepiej wypaść albo się wybielić. Albo jedno i drugie.

(...) z dziećmi jest tak, że jeśli spuścisz je z oczu choćby na chwilę, to kiedy odwrócisz się z powrotem, może ich tam już nie być.

Takie jest życie. Dobre rzeczy i złe. Nie pozwól, żeby dobre zniknęły, przysłonięte złymi. Liczą się tylko te dobre. Trzymaj się tej zasady, a nic cię nie złamie.

Pozwoliłem, żeby definiowały mnie okoliczności, na które nie miałem wpływu. To niedobrze. To gorsze niż okłamywanie się. To jak okłamywanie własnej duszy.

Chciałbym wierzyć, że żaden człowiek nie jest zdolny do popełnienia morderstwa. Niestety, niektórzy są.

Różni ludzie mają różne motywacje.

Ale w związku trzeba się starać, i to dotyczy obu stron.

Powiedział sobie, że może żyć przeszłością albo teraźniejszością, ale nie jednym i drugim jednocześnie.

Pomyślał, że kto jak kto, ale on powinien był wiedzieć, jak kruche jest ludzkie życie. I że nikt nie może być nigdy pewny, czy zobaczy kolejny wschód słońca.

Każdy jest podejrzany, dopóki nie okaże się inaczej.

Mózg to najbardziej wyjątkowy organ, jaki posiada człowiek.

(...) czasem ludzie patrzą na coś w odwrotny sposób. Jakby przeglądali się w lustrze.

Kiedy źli ludzie nie mogą się dogadać między sobą, zaczynają się nawzajem zabijać.

Kiedy w życiu dzieje się źle, trzeba mieć oparcie w rodzinie. A nie odpychać ją od siebie.

Nie ma lepszego nauczyciela życia niż to, czego doświadczysz na własnej skórze.

Nikt nie powinien życzyć sobie krótszego życia.

- I właśnie to jest takie trudne, Melvinie. - Jego głos drżał. - Zawsze będę wiedział, jak wiele straciłem.