Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Omne trinum perfectum- wszystko, co złożone z trzech, jest doskonałe.

Tryb przypuszczający prowadzi donikąd- w życiu i w pisaniu.

Nigdy nie pisz w stronie biernej, gdy możesz pisać w czynnej.

Najważniejsze słowo umieść na końcu zdania (…) Każde zdanie, w którym to, co najważniejsze, ukryjesz w środku, jest jak wąż, który połknął słonia.

Tak naprawdę musisz kierować się sercem, by móc kierować się rozumem.

Wyobraź sobie, że zdanie jest królestwem. Kto będzie królem i królową zdania? Oczywiście podmiot i orzeczenie. Dla ścisłości: podmiot to królowa, a orzeczenie król. Pozostałe słowa to ich poddani.

Tę metodę pisania nazywa się 2-3-1. Najważniejsze słowa umieszczamy na końcu zdania, mniej ważne - na początku, a najmniej ważne - w środku. Początek zdania jest jak odpalenie lontu, końcówka to fajerwerk. Jeśli umieścisz to, co ważne i mocne na początku i na końcu zdania, niepostrzeżenie to, co słabsze, schowasz w środku.

(…) pokazuj, nie opisuj (…) Nie idź na skróty: daj czytelnikowi obraz, zapach, dźwięk. (…) Zamiast się rozpisywać zwróć uwagę na symboliczne detale.

Pisząc do internetu, musimy więc pamiętać o zasadzie odwróconej piramidy, zgodnie z którą najważniejsze informacje należy umieszczać na początku, tak by odbiorca mógł natychmiast zorientować się, o czym jest tekst i czy chce go czytać. Gdy już złapiemy czytelnika na haczyk, stopniowo przechodzimy do coraz bardziej szczegółowych informacji i wątków pobocznych.

Jeśli chcesz wyjaśnić trudny abstrakcyjny termin, szybko zejdź na sam dół po drabinie abstrakcji. Dotknij stopą ziemi i podaj czytelnikowi konkretny przykład albo namaluj obraz w jego wyobraźni.

Pierwsze zdanie jest jak obietnica. Przekonujesz czytelnika, żeby przewrócił kartkę lub przewinął stronę. Robisz wszystko, żeby Ci zaufał.