Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Chodzi o to, że życie trzeba wytrzymać i przeżyć. Tylko jak przeżyć? – oto jest problem.

Nie wiem, dlaczego zwrócił się ku mnie(...) lecz to fakt. Takie rzeczy nie dają się nikim wytłumaczyć, one się po prostu zdarzają. Czemu ten mężczyzna kocha akurat tę kobietę, jaka to dziwna mieszanka chemiczna w naszej krwi sprawia, że ku sobie lgniemy?

Są kobiety(...), w zasadzie dobre, które nie z własnej winy sprowadzają na innych ludzi nieszczęście. Czegokolwiek się tkną, zamieniają to w tragedię.

Ja nie jestem podróżnikiem, cały mój świat to ty.

Życie się nie cofa. W życiu nie ma powrotów. Nie ma drugiej szansy.

(…) prawda to coś, czego nie można dotknąć ani zobaczyć, że czasem się na nią natykamy, lecz jej nie rozpoznajemy, a odkrywają ją tylko ludzie starzy, bliscy śmierci albo czasami bardzo młodzi i bardzo niewinni.

I to właśnie jest w kobiecie najbardziej denerwujące: zawsze ostatnie słowo musi należeć do niej. Doprowadzi człowieka do szału, a sama jest w rozkosznym humorze. Zawsze musi mieć rację. A jeśli nawet jej nie ma, to nawet własną pomyłkę potrafi obrócić na swoją korzyść. Wsadza z niewinną miną te swoje szpile (…).

Podróże kształcą, a jemu przydałoby się trochę pochodzić po galeriach i kościołach.

W dzień pojawiły się problemy, których nie był o północy, a których sobie zupełnie nie życzyłem.

To dziwne, że w chwilach kryzysu człowiek wraca pamięcią do dzieciństwa.

Nie lubiąc innych ludzi, sami pragnęliśmy miłości, nieśmiali jednak z natury, trwaliśmy w uczuciowej śpiączce, dopóki nasze serca nie zostały przebudzone. A gdy to nastąpiło, otwierały się przed nami niebiosa i byliśmy skłonni oddać dosłownie wszystko.

Ale człowiek samotny to coś niezgodnego z natura, wkrótce więc nawiedza go niepokój. Od niepokoju już tylko krok do urojeń. A od urojeń do szaleństwa.

Odkrył mnie nagle, jak pewni ludzie odkrywają religię. W każdym razie w podobny sposób stałam się jego obsesją. Człowiek nagle przebudzony do religii może iść do klasztoru, może cały dzień się modlić do Najświętszej Marii Panny na ołtarzu. Ona jest z gipsu i się nie zmienia. Ale prawdziwe kobiety, Filipie, to zupełnie inna sprawa. Ich nastroje się zmieniają z dnia na dzień, z nocy na noc, czasem nawet z godziny na godzinę, tak zresztą jak i nastroje mężczyzn. Jesteśmy ludzkie, i w tym tkwi nasz błąd.

Był jak ktoś, kto się nagle obudził ze snu i odkrył otaczający go świat, całe jego piękno, ale i smutek. Głód i pragnienie. Wszystko to, o czym nigdy nie myślał i czego nie znał, ukazało mu się nagle zwielokrotnione i ucieleśnione w jednej osobie, którą przez przypadek czy przeznaczenie, obojętne, jak to nazwiesz, okazałam się ja.

To było od niego niezależne, że pewne cechy charakteru, uśpione przez całe życie, doszły w końcu do głosu pod wpływem bólu czy emocji. (...) Nigdy nie będę miała pewności, czy to było nieuniknione. Pewnie jest we mnie coś, co owe cechy wyciągnęło na wierzch. Odkrycie mnie okazało się, po trwającej zaledwie chwilę ekstazie, katastrofą.

-Uważam, że nie żeniąc się, oszczędzam sobie wielu kłopotów i rozterek.
- A czy kiedykolwiek pomyślałeś o tym, co tracisz?
- Mam poważne wątpliwości, czy dobrodziejstwa stanu małżeńskiego są rzeczywiście takie, jakimi się je przedstawia. Jeśli człowiekowi potrzebne są ciepło i wygoda, i coś pięknego, na czym mógłby zatrzymać oko, wszystko to znajdzie we własnym domu, o ile, oczywiście, go kocha.

Kochające kobiety niełatwo się poddają. Można to nazwać dumą albo wytrwałością, obojętne. Mimo wszelkich pozorów, że jest inaczej, uczuciowo są znacznie bardziej prymitywne od nas. Wierzą w to, czego pragną, i nigdy się nie poddają. My mamy swoje wojny i bitwy, panie Ashley. Ale kobiety też potrafią walczy.

Bo uważam, że nie ma nic tak rujnującego ani tak godnego pogardy w sferze uczuć, jak zazdrość.