Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Miłość była prosta. Jeśli kogoś kochasz, dla niego zawsze znajdziesz siły , by się podnieść,gdy upadniesz.

Gdy człowiek wie , że ma rodzinny dom , wciąż czuje się dzieckiem , gdy go traci , nagle w bolesny sposób staje się dorosły.

Miłość była przecież prosta,jeśli kogoś kochasz naprawdę,nie zadajesz sobie pytania , czy wciąż kochasz , bo odpowiedź jest ci doskonale znana.

,,[…] to nie kraj, w którym się urodziliśmy, świadczy o naszym człowieczeństwie, ale to, co nosimy w sercu i umyśle”.

Łatwo było kochać, gdy uważasz człowieka za chodzący ideał, gorzej, gdy okazuje się ułomny i pełen wad. Naginamy więc obraz swojej miłości do własnych wyobrażeń, zamazujemy to, co nam się nie podoba, i oszukujemy się, że to, co widzimy, jest realne i prawdziwe.

,,Człowiek nie może żyć w oderwaniu od innych. Dbać tylko o siebie i nie zauważać gehenny drugiego człowieka. Ryzykować życiem swoim i bliskich. Ale co warte byłoby życie, gdybyśmy nie pomagali innym?”.

Można kogoś wymazać z życia, ale nie z serca i umysłu.

Jeśli to , co jest między nami , jest prawdziwe -przetrwa . Jeśli nie -oznacza , że nigdy nie było.

Szczęście to budzić się co rano i mieć wybór.

... czasami spojrzenie prawdzie w oczy zrzuca z barków ogromny ciężar i pozwala uwierzyć, że istnieje lepsze jutro bez względu na to, co wydarzyło się wczoraj.

Miłość była prosta. Jeśli kogoś kochasz, dla niego zawsze znajdziesz siły, by się podnieść, gdy upadniesz.

Trudno zdobyć się na obiektywizm w stosunku do siebie, gdy masz wokół siebie ludzi, którzy są bezkrytyczni i ślepo w ciebie zapatrzeni.

Hania powiedziała mu kiedyś, że najmocniej ranimy osoby, które najbardziej kochamy. To nie prawda. Najsilniej ranimy tych, którzy kochają nas.