Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Prawdę zna jeno Bóg, człeku wiarę dał. Ale dał też i rozum, którym choć ułomny, posługiwać się można i należy.

Jakąż wiarę mieć trzeba w słuszność swej sprawy, by jeszcze wśród płomieni Boga chwalić śpiewem, jakiego męstwa, by na widok oprawcy z żagwią nie wyrzec się swej prawdy!

Jeno klechom się zda, że Chrystus Pan po to Kościół swój stworzył, by ich trzosy napełnić. Ninie już na każde dwie owce jeden pasterz przypada, co i doić rad by, i skórę zedrzeć. Miałby się o kogo Chrystus Pan zastawiać, gdy dziś każdą godność w Kościele kupić można, papieskiej nie wyłączając.

Jeśli ci się uda bez plamy ostać, pomódl się za mnie. Jeno nietrudno pióropusz mieć czysty, a trudniej trzewice, gdy się po ziemi chodzi, a nie po niebie lata jako anioł. (...) Nie trzeba latać jak anioł, by uniknąć brudu, jeno pod nogi patrzeć.

Wzrastała w nim zawziętość; nigdy i nikomu nie pozwoli się wciągnąć w brud, choćby miał walczyć sam przeciw całemu światu.

Ale jak wonczas, tak i dzisiaj pewny jestem, że Bóg nikogo mordować nie kazał w Swoim Imieniu, nie jeno pogan, ale i błądzących chrześcijan.

Może trudniejsza od walki ze słabością ciała jest walka z tym, co małe w duszy człowieka: chciwość, żądza władzy i zaszczytów, które nakłaniają do płaszczenia się przed możniejszymi, do zaparcia się tego, co człek za słuszne i sprawiedliwe uważa.

Słowo rycerskie jedno jest, choćby i psu rzucone. Czcią zaś i sumieniem człek sam rządzi, a nie papież czy legat...

[Do grafa Henryka, który przypłynął uratować Zawiszę z pola bitwy, gdzie dogorywał jego hufiec] "Dziękuję wam, iżeście żywot stawili by mnie go ocalić. Jeno nie masz takowej łodzi, która by moją cześć na tamten brzeg przewiozła. Rzeknijcie panu, żem przez ćwierć wieka śmierć rozdawał. Trzeba wydolić raz ją przyjąć. Jeśli łaskę swą chce mi okazać, niech o wdowę zadba i sieroty." [Bitwa pod Gołębcem, str. 144 w wydaniu III]