Jesteśmy społecznością, która kocha książki

- Wolałby pan pozostać tutaj z umarłymi, tak?
- Zdarza się człowiekowi gorsze towarzystwo.

Popatrzył po wzgórzach wokół zatoki, rozszumianych wodą spływającą z topniejącego na słońcu śniegu. Zawsze uwielbiał ten dźwięk, wyczekiwał na niego każdej wiosny. Gdy go słyszał, nie miał wątpliwości, gdzie jest jego miejsce na ziemi. Zawsze czuł, że to więcej, niż mógłby chcieć - móc budzić się tutaj, patrzeć na te wzgórza.

Aktówkę niósł tak, jakby trzymał ją w dłoni, odkąd opuścił łono matki.

Jeśli oni mogą wysłać człowieka na Księżyc, to my możemy mieć cholerny kibel ze spłuczką.

Zdawało się, że na tym właśnie polega robota świata - sprawiać, że każda rzecz stanie się przestarzała.