Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Wdzięczność ludzi, wielkość świata -
Każdy siebie ma na względzie,
A drugiego za narzędzie,
Póki dobre – cacko, złoto;
Jak zepsute, ruszaj w błoto.

Niech cię czarci chwycą
Z taką pustą mózgownicą!

Niech się dzieje wola nieba, z nią się zawsze zgadzać trzeba!

Jeśli nie chcesz mojej zguby krokodyla daj mi luby

Bo ja rzadko kiedy myślę, alem za to chyża w dziele.

O, królowo wszechpiękności!
Ornamencie Człowieczeństwa!
Powiedz: ,,W ogień skocz Papkinie"-
A twój Papkin w ogniu zginie.

Ta zniewaga krwi wymaga.

Jak mi jeszcze kropla skapie,
To cię trzepnę tak po łapie,
Aż proformę wspomnisz sobie...

Hej Gerwazy, daj gwintówkę! Niechaj sprzątnę tę makówkę!

Kto już w grobie jedną nogą
Na tym groźby nic nie mogą.

KLARA
A, rozumiem. - Nie, Wacławie,
Gdzie mnie zechcesz, znajdziesz wszędzie
Zawsze twoją - prócz w niesławie.

Mocium panie.

Bardzo proszę”… mocium panie…
Mocium panie… „me wezwanie”…
Mocium panie… „wziąć w sposobie,
Jako ufność ku osobie”…
Mocium panie… „waszmość pana,
Która lubo mało znana” (...).

Niech się dzieje wola nieba, z nią się zawsze zgadzać trzeba!

Acz i starość bywa żwawa,
Wżdy wiek młody ma swe prawa.

Co zawadza, to się mija,
Gdy nie może być inaczej.

Ja cię zwiążę,
Ja cię zamknę, drogi książę.

Papkin:
A, bierz licho takie znoje!
Ledwie idę, ledwie stoję -
Ależ bo to było żwawo!
Diablem gromił w lewo, w prawo -
Ledwie żyję. - Każ dać wina!
A starego. Wyschła ślina,
Pot strugami ciecze z czoła -
Któż me dzieła pojąć zdoła!

Cześnik:
Ja, bom widział.

Papkin:
Ha! widziałeś?...
Gracko?...

Cześnik:
Gracko z tyłu stałeś.

Ja – z nim w zgodzie? – Mocium panie,
Wprzódy słońce w miejscu stanie!
Prędzej w morzu wyschnie woda,
Nim tu u nas będzie zgoda.

Od powietrza, ognia, wojny,
I do tego od człowieka,
Co się wszystkim nisko kłania –
Niech nas zawsze Bóg obrania.

,,Idź do kata!’’ Wdzięczność ludzi, wielkość świata- Każdy siebie ma na względzie. A drugiego za narzędzie. Póki dobre cacko, złoto; Jak zepsute- ruszaj w błoto.

A my, dumni władcy świata,
Mimo siebie pochwyceni,
Za tym cieniem, co ulata,
Całe życie, z chwili w chwilę,
Przepędzamy jak motyle.

Jak co sobie ubrda w głowie,
To i klinem nie wybije.

Tu mieszkamy jakby sowy;
Lecz co gorsza, że połowy
Drugiej zamku – czart dziedzicem.
Czy inaczej: Rejent Milczek;
Słodki, cichy, z kornym licem,
Ale z diabłem, z diabłem w duszy!

Bój się Boga – idź do czarta.

Gdzie na skale gród kamienny,
Gdzie działami mur brzemienny,
Gdzie bagnetów ostre wały,
Gdzie sklepienie z dzid i szabli.
Tam był Papkin – lew zuchwały!
Strzelec boski! rębacz diabli!

Już by para z nas dobrana
Zaludniała Papkinami,
Gdyby Cześnik, jakby ściana,
Nie stał zawsze miedzy nami.

Nie straciłam na namyśle
Niepotrzebnym czasu wiele –
Bo ja rzadko kiedy myślę,
Alem za to chyża w dziele.

Nie mieć męża mocno boli;
Lecz i smutek w czasie tonie.

Głupi mędrek.