Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Wszystko bym zrobił dla takiej kobiety, zawodził kierowca, gdyby sobie zażyczyła, jechałbym dwieście na godzinę, wprost w betonową ścianę; gdyby zechciała umrzeć w ten sposób. ( str 10)

Dom opuszczamy nie tylko po to, by znaleźć sobie miejsce, lecz także by nie patrzeć na rodziców, z których uchodzi życie. Nie chcemy oglądać, do czego doprowadziły ich własne charaktery, nie chcemy patrzeć, jak ich historie rzucają im się do gardła, druzgocą, jak życie zatrzaskuje pułapkę. Kiedyś i my się okażemy kolosami na gliniach nogach. Ślady razów zadanych przez życie demitologizują nas wszystkich. Ziemia się rozwiera. Potrafi czekać. Ma czas. Mnóstwo czasu.(str 182)

(...) jeśli kiedyś znika ktoś, kto nas zna, tracimy jakąś wersję samych siebie. Sposób, w jaki byliśmy postrzegani, w jaki nas osądzano. Budują nas ci, którzy nas znają, kochanek lub wróg, matka czy przyjaciółka, a ich poszczególne wiedze tendencyjnie uwidoczniają różne strony naszego charakteru, obrabiają je, są jak tarcze w ręku szlifierza diamentów. Każda taka strata to krok do grobu, w którym wszystkie wersje zblakną i rozwieją się na dobre.

Fotografia to decyzja moralna podejmowana w ciągu jednej ósmej, jednej szesnastej czy sto dwudziestej piątej sekundy.(str 21)

Więc kto jest większym pechowcem? Człowiek kochany, oddany pragnieniom własnego serca, który już zawsze musi się lękać utraty tej miłości, czy człowiek wolny, ze swą na nic nieliczącą wolnością, nagi i samotny, między armiami zniewolonych, zapełniającymi tę ziemię? ( str 67)

Pod koniec małżeństwa przychodzi taki moment, że człowiek musi się odwrócić od żony, bo już nie zniesienia jest wspominanie, jak pięknie było kiedyś, i kieruje wzrok ku reszcie życia. (Str 287)

Płacimy nie takie małe znowu pieniądze, by to, czego sami sobie wzbraniamy, oglądać w teatrach czy kinach albo czytać o tym, dyskretnie ukrytym między okładkami książki. To nasze biblioteki, nasze pałace rozrywki mówią prawdę.( str 91)

Widzisz, wciąż go kocham, bo miłość jest zagadką, tajemnicą, lecz między nami już nic nie ma. On gdzieś na zewnątrz, w kosmosie czy piątym wymiarze, wyczekuje na koniec świata. I czasem myślę, że nie wróci.
( str 511)

Moim nałogiem są zdarzenia. Wyborów dokonuję naszprycowany biegiem zdarzeń. Zawsze lubiłem przywrzeć twarzą do spoconej, rozpalonej, potrzaskanej powierzchni tego, co sie dzieje, i wszystko spijać otwartymi oczami, odłączywszy resztę zmysłów.(str 21)

Wbrew wszelkim dowodom świadczącym, że w życiu nie ma co liczyć na trwałość, że na każdy nasz krok czyhają odchłanie, że główną rolę w naszych losach odgrywa przypadek, wciąż wierzymy w związek zdarzeń; w przyczynowość i sens. Żyjemy jednak na potrzaskanym zwierciadle, na którego powierzchni pojawiają się co dzień nowe rysy.(str 41)

- Obraz całości ogarną tylko ci - wymamrotał - którzy wykroczą z ram.( str 55)

Chcę więcej, niż chcę. ( str 373)

Nie wyszukujmy kogoś tak okrutnego , złośliwego, mściwego, nietolerancyjnego, niekochanego, niemoralnego, aroganckiego jak Bóg po to tylko, by wyjaśnić łut głupiego, niezasłużonego szczęścia. (Str 280)

(...) a jeśli kiedyś znika ktoś, kto nas zna, tracimy jakąś wersję samych siebie. (Str 577)

Nie istnieje jakość zwana normalnym życiem. Lecz dzień powszedni jest naszym pragnieniem, to dom, który budujemy, by nas chronił przed wielkim i złym wilkiem zmiany.(str 567)

Uczciwość to nie najlepsza postawa życiowa. Może z wyjątkiem sztuki.
(str 247)

(...) ma nadzieję jeszcze wrócić na Piątą Wschodnią w Nowym Jorku i poczytać szóstą stronę „Posta” , choćby raz, kiedy wysoka, uśmiechnięta blondynka-buddystka poda człowiekowi jagodziankę i filiżankę parującej kawy ze świeżo palonych ziaren, choćby raz (...). ( str 634)

Człowiek musi do czegoś należeć, choćby do klubu golfowego czy ulubionego psa (...). ( str 629)