Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Że wszystko zdarza się tylko raz. Ale za to na zawsze.

I przyszło mu na myśl, że świat wcale nie jest naszym przyjacielem - bierze od nas, co najlepsze, a w zamian oddaje łzy, tęsknotę i wspomnienia, które szarpią za rękaw w takie dni i nie pozwalają spokojnie żyć. Więc stajemy się smutni i niedobrzy i kiedy inni radują się i bawią, my wolimy zostać sami.

Więc to już czas pozwolić rzeczom odpłynąć. Dorośliśmy - i w każdej, najmniejszej nawet rzeczy jest smutek. Być może widać go w naszych oczach, gdy uśmiechamy się do dawnych myśli.

A co takiego jest tym wszystkim? Czego my wszyscy w tym szukamy? Co da nam kolejne bycie gdzieś, zobaczenie czegoś, spotkanie kogoś, kto tak naprawdę jest obcy i nigdy nie będzie mógł stać się tak bliski, jakby się chciało, poszukiwanie kolejnej dobrej chwili, która okłamuje nas myślą, złudzeniami trwania, posiadaniem w sobie czegoś więcej niż ze sobą naprawdę niesie? Tylko co to jest, to więcej?

Zrozumiał jednak, że nie potrzebując i nie szukając tego, czego szukają wszyscy inni, skazany został na los odmieńca, z którym trzeba się było pogodzić.

Gdy mimowolny bieg życia zabrał mu już wszystkie kotwice, z pomocą których ludzie zwykle zakotwiczają się w swojej rzeczywistości, by nadać jej sens i znaczenie - stał się rozbitkiem. (...) pozostał sam w wielkiej, pustej przestrzeni, z którą trzeba się było jakoś dogadać, choćby tylko pozornie, bo inaczej trwanie tutaj i czekanie na śmierć byłoby prawdziwym piekłem - jedynym, w jakie wierzył.