Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Człowiek jest rzucony w sam środek morza egzystencji i musi znaleźć w tym wszystkim sens.

W życiu nie można zacząć uciekać, bo nie będzie można przestać.

Człowiek często przenosi swoje zranienia na otoczenie, mój przyjacielu. Osądza wszystko, a osądzając, odsłania tak naprawdę tajniki swojego serca.

Jak często błagałem o wiedzę, a otrzymywałem dar niewiedzy? Nie zdawałem sobie sprawy, że to największy dar ze wszystkich.

Bardzo trudno jest człowiekowi uwierzyć, że Bóg go kocha, jeśli nigdy nie doświadczył miłości drugiego człowieka.

Nie gardzę nikim. Człowiek sam w sobie jest niekompletny.

Wspomnień nie wolno się pozbywać. Należy je zrozumieć.

Nigdy w swoim długim życiu nie widziałem,żeby ktoś płakał przed obrazem. Nie sposób obdarzyć artysty większym ani bardziej szczerym komplementem.

Dzieło sztuki, które jest po to, by je popsuć? Tak jak moje życie, jak sądzę.

Czy może być tak, że sytuacja Polski jest wyjątkowa? Czy to możliwe, że należąc zarówno do Wschodu, jak i Zachodu, ale nie będąc uwięzionymi w jednym ani w drugim, potrafimy przekraczać granice narodowości i widzieć więcej, dalej? Może dzięki temu lepiej dostrzegamy wspólną całej ludzkości architekturę duszy?

Człowiek jest tym, po co żyje i umiera.

Sztuka informacji jest sposobem a poznanie dobra i zła, sposobem na przejęcie władzy nad innymi

Jeśli świat staje się miejscem nieodpowiednim dla dzieci to musimy zmienić świat a nie pozbywać się dzieci ponieważ ich eliminacja sprawia że świat staje się miejscem jeszcze bardziej niezdatnym do życia.

Góry być może ocaleją, ale czy ocaleją inne rzeczy, które czynią ten świat ludzkim? Może będziemy im tak bardzo wdzięczni za ocalenie lasów, że pozwolimy im zabijać ludzi.

Życie jest pełne tragicznych pomyłek.

Zapominamy ważne wydarznia, które są jak klucze, a potem przez nasze roztargnienia zapominamy, że istniał nie tylko klucz, ale i drzwi.

Człowiek szuka pewników w niepewnym świecie.

Życie jest krótkie, a sztuka wieczna. Kryzys jest przelotn. Eksperyment ryzykowny, a sąd trudny.

Podróż przez życie, to spoglądanie w przód i w tył.

Konwertyta nawrócony z pogaństwa poznał ciemność i zwrócił się ku światłu. Nasze społeczeństwo poznało światło i zwraca się z powrotem do ciemności.

Paweł dostrzegł teraz, iż żebrak, który przebaczył złodziejowi, był posiadaczem większego bogactwa. Ten, kto wybaczał sprawcy własnego poniżenia, osiągał wyższą godność.

Sami wybieramy. Idziemy na dno albo nie.

- Już od dłuższego czasu idę za ojcem w kierunku wierzchołka góry Karmel. Przeor nauczył mnie wszystkiego, czego ojciec może nauczyć syna.
- Jeżeli nauczyłem cię nieść krzyż i umrzeć na nim, to nauczyłem wszystkiego. Czy tego właśnie się nauczyłeś?

(...) przy przyrządzaniu ciasta wszystko musi być jak należy albo w ogóle nic z tego nie będzie.