Książka ukazała się w serii: Powieść z duszą. Rzeczywiście o bolączkach duszy głównego bohatera - Pawła Tarnowskiego jest tu sporo i aż nadto.

Kim jest Paweł Tarnowski? Wrażliwym młodzieńcem, niedoszłym zakonnikiem, niespełnionym artystą, malarzem, pisarzem, marzycielem. Jest także właścicielem odziedziczonego po wuju przedwojennego, warszawskiego antykwariatu zwanego ,,Domem Sophii". Kim jestem? Na to pytanie próbuje znaleźć odpowiedź sam główny bohater. Pogrążając się w beznadziei własnej samooceny, biedując nad własnym losem i brakiem miłości zdaje się dążyć do autodestrukcji.

Zrządzeniem losu jesienią 1942 roku w jego księgarni pojawia się niespodziewanie młody uciekinier z getta - Żyd Dawid Schäfer. Udzielając mu schronienia Paweł dokonuje w sobie wewnętrznej przemiany. Jego życie nabiera wreszcie sensu i znaczenia.

Książka składa się jakby z dwóch warstw fabularnych. Jedna to historia okupacyjna opowiadająca o przyjaźni ludzi z dwóch odrębnych kultur, którzy znajdują wspólny język dzięki odkrywaniu na nowo pojęcia ,,człowieczeństwo". Druga warstwa, o wiele trudniejsza do przebrnięcia, to zanurzanie się w filozoficzno, religijno, egzystencjalne rozważania obrazujące wewnętrzne cierpienia głównego bohatera.

Dużym plusem są niewątpliwie wiernie oddane, historyczne realia dotyczące Warszawy w czasie okupacji opisane bądź co bądź przez kanadyjskiego pisarza. Oczywiście plus także za to, co bardzo lubię, czyli historię z księgarnią w tle.

Książka ukazała się w serii: Powieść z duszą. Rzeczywiście o bolączkach duszy głównego bohatera - Pawła Tarnowskiego jest tu sporo i aż nadto.

Kim jest Paweł Tarnowski? Wrażliwym młodzieńcem, niedoszłym zakonnikiem, niespełnionym artystą, malarzem, pisarzem, marzycielem. Jest także właścicielem odziedziczonego po wuju przedwojennego, warszawskiego antykwariatu zwanego...

Moim zdaniem - bardzo na czasie. Tematyka trudna, choć podana w niezwykle elegancki sposób. Zmęczyły mnie trochę dłużyzny filozoficzne, ale to już trochę cecha charakterystyczna autora. Ma ona jednak prorocką wrażliwość, która rzadko się dzisiaj w literaturze zdarza. Polecam, choć to powieść dla wymagających i wytrwałych czytelników.

Moim zdaniem - bardzo na czasie. Tematyka trudna, choć podana w niezwykle elegancki sposób. Zmęczyły mnie trochę dłużyzny filozoficzne, ale to już trochę cecha charakterystyczna autora. Ma ona jednak prorocką wrażliwość, która rzadko się dzisiaj w literaturze zdarza. Polecam, choć to powieść dla wymagających i wytrwałych czytelników.

Wybitna książka, prequel książki Ojciec Eliasz, czas apokalipsy. Zdecydowanie warto ją przeczytać. Książka pełna mądrości chrześcijańskiej, ukazanej w pięknej, porywającej opowieści.

Wybitna książka, prequel książki Ojciec Eliasz, czas apokalipsy. Zdecydowanie warto ją przeczytać. Książka pełna mądrości chrześcijańskiej, ukazanej w pięknej, porywającej opowieści.

Jednym słowem- niezwykła!
Bardzo mądra, a zarazem głęboka książka. Zarówno ma charakter psychologiczny, bo głównym bohater- Paweł Tarnowski nieustająco analizuje swoją osobowość itp., a jak i innych bohaterów. Z drugiej strony i filozoficzna. Pełna głębokich rozważań. Zwłaszcza podczas rozmów Pawła z młodym Żydem. Pełne wymiany poglądów, a ze strony tego młodego chłopca zadziwiające, jak na jego wiek.
A akacja toczy się od poczatków XX wieku, aż po czasy okupacji niemieckiej w Warszawie. To nie tylko obraz wojny, ale i ludzi, którzy podczas niej żyli. Czy też samej kwesti holocaustu i jak ludzie podchodzi do kwestii pomocy Żydom.
Zaś sama postawa Pawła pod koniec książki pokazała, że i takie osoby były...
Gorąco polecam!

Jednym słowem- niezwykła!
Bardzo mądra, a zarazem głęboka książka. Zarówno ma charakter psychologiczny, bo głównym bohater- Paweł Tarnowski nieustająco analizuje swoją osobowość itp., a jak i innych bohaterów. Z drugiej strony i filozoficzna. Pełna głębokich rozważań. Zwłaszcza podczas rozmów Pawła z młodym Żydem. Pełne wymiany poglądów, a ze strony tego młodego chłopca...

"Dom Sophii" leżał na mojej półce od dobrych kilku miesięcy. Zawisł nade mną, trochę jak niechciany topór. Pożyczono mi go, w pewien sposób zmuszając do przeczytania - nie byłem do końca z tego zadowolony - nie lubię gdy ktoś wybiera za mnie to, co mam przeczytać. Koniec końców jednak chwyciłem, usiadłem i przeczytałem. Dziwnym trafem miało to miejsce w dniach, w których wspominaliśmy wydarzenia związane z powstaniem w getcie.

I co tu dużo mówić. Na prawdę dobra lektura. Na wierzchu mamy tutaj historię księgarza, ukrywającego młodego uciekiniera z getta. Ale tak naprawdę stanowi ona pretekst do opowiedzenia o czymś znacznie szerszym i głębszym niż tylko terror wojny i holocaustu. To książka - jakkolwiek górnolotnie to nie zabrzmi - o duszy.
O duszy Pawła Tarnowskiego. Opowiada o jego dzieciństwie, o młodzieńczych aspiracjach i marzeniach, o młodości spędzonej w Paryżu (gdzie o dziwo plany bohatera nie rozkwitły - wręcz przeciwnie - zostały złamane),o powrocie do Polski i w końcu zbierających doświadczenia całego życia lat wojennych. Czasu, w którym wszystko zostaje zrozumiane, wyjaśnione i wybaczone.

Jest język, którym człowiek może mówić tylko do samego siebie. Jeśli tylko otworzy usta i spróbuje mówić tym językiem z innymi, natychmiast przekona się, że wszystkie te słowa nie brzmią tak dobrze jak w jego głowie, przed wypowiedzeniem. I w pewien sposób właśnie o tym mówi ta książka, o takich przeżyciach, chowanych najgłębiej. (Zupełnie jak ślady zębów, które każdy hamburger nosi gdzieś tam pod wszystkimi warstwami). Autor maluje przed nami portret Pawła, operując właśnie tymi jego odczuciami i przemyśleniami, o których powiedzieć on sam by nie potrafił. A wojna, okupacja i młody Żyd ukrywany na strychu, są tylko katalizatorami tych przeżyć.


Książka oczywiście nie jest idealna - jeśli kogoś razi literatura dość jednoznacznie nacechowana religijnie, może znaleźć tutaj spory minus - sporo wydarzeń odbywa się na płaszczyźnie sumienia, dialogu z Bogiem i tak dalej.
Poza tym momentami dość sztucznie wyglądają (zwłaszcza w pierwszej części) dialogi Pawła z Dawidem. Są to czysto filozoficzne i teologiczne rozmowy, brzmiące naprawdę sztucznie. Na szczęście z czasem pojawia się w nich element ludzki. Za późno niestety, żeby zmazać wrażenie sztuczności w kontaktach między dwójką bohaterów... która koniec końców znika co prawda, ale i tak te pierwsze rozmowy pozostają w pamięci.

Dość długo wahałem się jak ocenić tę książkę. Wahałem się między "bardzo dobra" a "świetna". Postanowiłem pozostawić tę wyższą ocenę - to po prostu bardzo dobra książka, z predyspozycjami do trafiania w pewne struny w nas samych - jeśli trafi, może okazać się świetna i poruszająca, jeśli nie - po prostu dobra.
Polecam osobiste przekonanie się o tej jej trafności, bądź też jej braku.

"Dom Sophii" leżał na mojej półce od dobrych kilku miesięcy. Zawisł nade mną, trochę jak niechciany topór. Pożyczono mi go, w pewien sposób zmuszając do przeczytania - nie byłem do końca z tego zadowolony - nie lubię gdy ktoś wybiera za mnie to, co mam przeczytać. Koniec końców jednak chwyciłem, usiadłem i przeczytałem. Dziwnym trafem miało to miejsce w dniach, w których...

Po zapoznaniu się z recenzją tej książki na stronie wydawnictwa ZNAK, spodziewałam się po niej zdecydowanie więcej. Niestety książka mnie rozczarowała. Po przeczytaniu, które nie sprawiło mi przyjemności, wrzuciłam ją w najdalszy kąt mojej biblioteczki, gdzie do dziś obrasta kurzem. Główny bohater - właściciel księgarni - nie wzbudził we mnie ani sympatii, ani współczucia, ani nawet zrozumienia. W mojej opinii to postać rozchwiana emocjonalnie (mimo przykrych doświadczeń wczesnego dzieciństwa nie poruszył mojej empatii),introwertyczna, naiwna, czasem wręcz żałosna, a przy tym też nijaka. Miała to być "powieść z duszą", której ja w tej książce nie znalazłam. Nie przemówiły do mnie wyjątkowo nudne rozważania natury religijnej i filozoficznej oraz nie przekonał mnie dziwaczny, a nawet niesmaczny wątek męskiej "przyjaźni".

Po zapoznaniu się z recenzją tej książki na stronie wydawnictwa ZNAK, spodziewałam się po niej zdecydowanie więcej. Niestety książka mnie rozczarowała. Po przeczytaniu, które nie sprawiło mi przyjemności, wrzuciłam ją w najdalszy kąt mojej biblioteczki, gdzie do dziś obrasta kurzem. Główny bohater - właściciel księgarni - nie wzbudził we mnie ani sympatii, ani współczucia,...

Mądra, głęboka książka, pełna kulturowych odniesień i aluzji literackich.
Tytułowy Dom Sophii to nie tylko księgarnia, w której ukrywa się zbiegły z getta młody Żyd. To także miejsce, w którym między właścicielem Pawłem i zbiegiem narodzi się wielka przyjaźń oraz miłość. Bohaterowie spędzają mnóstwo czasu na rozmowach o książkach, filozofii, Bogu, religii... Porównują swoje przekonania i wyznania, dyskutują, tłumaczą sobie nawzajem skomplikowane poglądy na świat, także ten ogarnięty wojną.

Do księgarni zagląda czasami niemiecki urzędnik, były profesor literatury, który szuka unikatowych książek. On także prowadzi z Pawłem dyskusje na temat sztuki, polityki, dobra i zła.
Podobne rozmowy księgarz odbywa z tajemniczą kobietą, ubraną w łachmany konspiratorką.

W ten sposób książkowy azyl w pełni zasługuje na miano tytułowego Domu Sophii, czyli Domu Mądrości. Ujawnia się ona nie tylko w intelektualnych dysputach bohaterów, ale również w emocjonalnym dojrzewaniu Pawła, który ze sfrustrowanego młodzieńca staje się dojrzałym i odpowiedzialnym, chociaż nadal wewnętrznie rozdartym mężczyzną.

Zaskakujące jest zakończenie, które pokazuje losy niektórych bohaterów po wielu latach. Nie zdradzę go, oczywiście, by nie odbierać nikomu przyjemności czytania. Dodam jedynie, że epilog to wisienka na torcie, jakim jest ta powieść.

Mądra, głęboka książka, pełna kulturowych odniesień i aluzji literackich.
Tytułowy Dom Sophii to nie tylko księgarnia, w której ukrywa się zbiegły z getta młody Żyd. To także miejsce, w którym między właścicielem Pawłem i zbiegiem narodzi się wielka przyjaźń oraz miłość. Bohaterowie spędzają mnóstwo czasu na rozmowach o książkach, filozofii, Bogu, religii... Porównują...

Prawdę mówiąc, nie zachwyciła mnie, a nawet męczyłam się przy niej. Na pewno nie zostanie moją ulubioną pozycją.

Prawdę mówiąc, nie zachwyciła mnie, a nawet męczyłam się przy niej. Na pewno nie zostanie moją ulubioną pozycją.

Ciekawa historia.
Zdecydowanie przegadana. Dłużyzny jedna na drugiej.
Dla fanów pisarza tylko.

Ciekawa historia.
Zdecydowanie przegadana. Dłużyzny jedna na drugiej.
Dla fanów pisarza tylko.

Pomimo wątków religijnych, za którymi nie przepadam książkę uważam za swietna. Psychologicznie oraz filozoficzne aspekty jak dla mnie genialne.

Pomimo wątków religijnych, za którymi nie przepadam książkę uważam za swietna. Psychologicznie oraz filozoficzne aspekty jak dla mnie genialne.