Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Przyjaźń polega na akceptacji [...] ale może jestem naiwna.

Serce ściska mi się z żalu na myśl, że tak często coś tracimy, nim zdołamy zrozumieć, jaką ma wartość.

Szczerze żałuję, że nie da się cofnąć czasu i zacząć wszystkiego od nowa, z większą wiedzą.

Wszędzie panuje cisza, ale ja nie odbieram jej jako spokoju poprzedzającego rozwiązanie. Wiem, że to początek końca.

Przeszłość to wspomnienie krętej drogi, która doprowadziła mnie do tego miejsca, do tego momentu. Ta droga ciągnie się w przyszłość, bo dzisiejszy dzień nie składa się z samych pożegnań. To początek czegoś nowego.

A potem wyjawiam swój największy lęk: boję się, że Alice ma słuszność i pozostaje tylko kwestią czasu, bym za sprawą proroctwa zwróciła się przeciwko wszystkiemu, co teraz jest mi drogie.

Nie można być niewolnikiem strachu, Lia. Pamiętaj o tym...

Nierozsądnie jest zbytnio polegać na innych.