Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ujął w mocne dłonie kamień, ucałował go, podniósł, i w pobożnym skupieniu położył go z powrotem w tym samym miejscu, na którym spał, i postanowił go nazwać, albowiem jeżeli go nie nazwie, kamień będzie tylko martwym kamieniem, a nie natchnionym znakiem obecności Pańskiej.
-Będziesz się nazywał, kamieniu, Bethel, Dom Boga...-szepnął i wzniósłszy ręce do nieba wypowiedział w niedowiarstwie swoim ślubowanie, które było raczej wyzwaniem Pana i poddaniem Go próbie niż przysięgą: - Jeżeli Jahwe, Bóg, roztoczy nade mną opiekę i będzie stróżem mojej drogi i moich kroków, i da mi chleb powszedni i odzienie, i jeżeli wrócę do domu ojca mojego, Wiekuisty, Pan mocy, Jahwe, będzie moim Bogiem.
To powiedziawszy wylał ze dzbana oliwę na kamień.
I w życiu Jakuba rozpoczęło się wielkie zdobywanie Boga.

I Izaak wspomniawszy to zdarzenie, westchnął do swojego wspomnienia, a wspomnienie westchnęło do niego, i tak siedzieli obok siebie - on i wspomnienie - i wzdychali do siebie wzajemnie pod dębami w Mamre.

Tak modlił się Izaak, a modlitwa jego upodabniała się do modlitwy świerszczów, i obie razem tworzyły zgodny chód, w którym tylko Pan umiał odróżnić dźwięk człowieczych słów od ćwierkania ukrytych w trawie owadów.