Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Do wszystkich aktów ludobójstwa we współczesnej historii dochodzi w środku wojny. Nie dlatego, że są jej przyczyną czy konsekwencją, ale ponieważ wojna tworzy stan bezprawia, uprawomocnia śmierć, sankcjonuje barbarzyństwo, podsyca strach i fantasmagorie, wskrzesza stare demony, narusza normy moralne i humanistyczne idee.

Po upadku samolotu ludzie zaczęli dyskutować w grupach o likwidacji wszystkich Tutsi. Ale nie brałem tych słów na poważnie, myślałem, że tylko tu i uwdzie dojdzie do masakry. W dniu rzezi w kościele zrozumiałem, że to poważna sprawa, że słowa i czyny zaczęły znaczyć jedno. Wyglądało na to, że czyny będą ostateczne , a słowa niepotrzebne.

Nie da się ustalić ich liczby , ale wiele dzieci zabijało. Niektóre opowiadają, że czuły obrzydzenie , że się bały , ale zostały zmuszone przez tatę czy mamę do ścinania maczetą.

Zły człowiek może cię zabić zębami, oto czego nauczyłam się w czasach ludobójstwa, i moje oczy nie patrzą już tak samo na oblicze świata.

Ten, kto pędził z maczetą w dłoni, nie słuchał już niczego. W pierwszej kolejności zapominnał o swoim poziomie umysłowym. Powtarzane instrukcje zwalniały nas z myślenia o tym, co robimy. Szliśmy tam i wracaliśmy bez najmniejszej refleksji. (...) Nasze ramiona rozkazywały głowom, w każdym razie nasze głowy nie odzywały sie słowem.

Tutsi tak łatwo godzili się na te rzezie, nigdy nie protestując, tak często czekali na śmierć czy ciosy, nie podnosząc głosu, że w głębi duszy myśleliśmy, że to ich przeznaczenie, że mają umrzeć tu i teraz, wszyscy razem. Uważaliśmy, że skoro ta robota nie napotyka przeszkód, to znaczy, że musi być wykonana.