Jesteśmy społecznością, która kocha książki

-Abriello, te wszystkie gwiazdy świecą dla ciebie.

W Faerie nic się nie dzieje przez przypadek.

Okłamał mnie. Kazał mi wierzyć, że jest kimś innym niż w rzeczywistości.

- Sądziłam że to tylko legenda. Czyli ta historia jest prawdziwa?
- A jak ci się wydaje, skąd biorą się legendy, jeśli nie z prawdy?

Miłość do ciebie i dar twojej miłości wobec mnie to najwspanialsze, co mnie w życiu spotkało. Gdybym miał żałować wyłącznie dlatego, że już nie będziesz moja, to byłoby jak żałowanie, że zobaczyło się przebłysk gwiazd, nim wszystko spowiła wiekuista ciemność.

-A więc pozwolisz zatrzymać mu WSZYSTKO, czego sam tak bardzo pragniesz?
-Co przez to rozumiesz? - cedzi Finn przez zaciśnięte zęby.
-Mówię o Abrielli, Finnianie. Chociaż to z Ronanem łączy ją elfia więź, patrzysz na nią, jakby była księżycem i gwiazdami. Jak na upragniopny deszcz po niekończącej się suszy....

-Nie wiedziałam że jesteś wszechwiedzącym-mówię ze wzrokiem utkwionym w przykurzonych butach.

-Nie jestem. Ale mam na karku wiele wiosen i potrafię dostrzec piękną duszę, kiedy taką spotkam. A piękne dusze nigdy nie pozostają samotne nazbyt długo.

- Nigdy nie żywię nadziei. Na nic. To strata czasu. W dodatku niebezpieczna.
- Mylisz się. Prawdziwie niebezpieczny jest brak nadziei.

-Nienawidzę cię. - Niemal spluwam.
Finn przez dłuższą, pełną napięcia chwilę patrzy mi prosto w oczy, a twarz powoli rozjaśnia mu szeroki uśmiech.
-Co tam sobie próbujesz wmówić księżniczko.

Wszyscy czegoś ode mnie chcą, ale nikt nie chce mnie dla mnie samej.

Szkoda, że nie mogę wyrwać sobie serca, że nie mogę znaleźć sposobu, by pozbyć się tego obezwładniającego bólu.

Jeżeli istnieje jakakolwiek szansa, że mogłabyś być tu szczęśliwa, to tego właśnie pragnę. Chcę, abyś to ty została moją królową.

- Miłość jaką cię darzę, jest zbyt silna, by mogła wyblaknąć w obliczu takich przeżyć.

... wiąże swe życie z twoim życiem. Będę czuł twą radość i twój ból. Bez względu na dzieląca nas odległość, serem będziemy blisko w każdym czasie, w każdym miejscu, połączeni jednym duchem.

Moja moc karmi się buzującą w żyłach wściekłością.

Nie chcę wiedzieć, że moje odejście rozdarło mu serce, że utrata mnie powaliła go na kolana.. Nie chcę rozumieć, że był więźniem własnych powinności, ani próbować pojąć głębi jego żalu. A jednak. Przez więź łączącą nasze dusze czuję to wszystko mimo woli.

Kiedy spotkasz księcia Ronana, pamiętaj, że go potrzebujesz. Nie utrać jego zaufania, gdyż w przeciwnym razie nie będziesz mogła przeniknąć do serca Złotego Dworu.

Magia nie jest czymś nieskończonym. Pozostaje związana z tym, co stanowi dla nas źródło życia.

-Brakujące relikwie uczyniły mój dwór słabszym. Mój lud cierpi, a ja zrobię wszystko, by mu pomóc.

Nigdy nie ufaj złodziejowi, którego powitałeś w swoim domu.

Powtarzałem sobie, że martwi mnie tylko bezpieczeństwk mega królestwa, gdy tak naprawdę od dawna to ciebie stawiam ponad wszystko.

- Abriello, te wszystkie gwiazdy świecą dla ciebie.