Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Miłość nie podlega ziemskim kalkulacjom.

Miłość nie podlega ziemskim kalkulacjom.

-Nie zwiąż się z nikim zbyt wcześnie - mówi mi. -Będzie ci się wydawało, że spotkałeś miłość życia, ale to będzie złudzenie.Kochamy wiele razy i dlatego możemy przetrwać. Nie wierz do końca przyjaciołom, bo jesteś przystankiem na ich drodze, odpłyną i zapomną. Zarazem zabiegaj o te przyjaźnie, potem będzie już za późno.Po studiach nie zawiążesz już żadnej. Każdy będzie czegoś od ciebie chciał.

-Nie zwiąż się z nikim zbyt wcześnie - mówi mi. -Będzie ci się wydawało, że spotkałeś miłość życia, ale to będzie złudzenie.Kochamy wiele razy i dlatego możemy przetrwać. Nie wierz do końca przyjaciołom, bo jesteś przystankiem na ich drodze, odpłyną i zapomną. Zarazem zabiegaj o te przyjaźnie, potem będzie już za późno.Po studiach nie zawiążesz już żadnej. Każdy będzie czegoś o...

Nie kocham wystarczająco ani siebie, ani świata, żebym był zdolny pokochać jakąś kobietę.

Nie kocham wystarczająco ani siebie, ani świata, żebym był zdolny pokochać jakąś kobietę.

Żyj tak, żeby miał ci kto zamknąć oczy.

Żyj tak, żeby miał ci kto zamknąć oczy.

Ludzie też się zmieniają. Zmieniają się w zasadzie ciągle. Lubimy udawać, że ci, których znamy, pozostają tacy sami, ale zmieniają się z dnia na dzień, gdy wyciągają nowe wnioski, zdobywają nowe doświadczenia, przychodzą im do głowy nowe myśli. Może, jak twierdził Heraklit, nie można dwa razy wejść do tej samej rzeki... Ale myślę, że mocniejsza byłaby taka metafora: nie można dwa razy spotkać tej samej osoby.

Ludzie też się zmieniają. Zmieniają się w zasadzie ciągle. Lubimy udawać, że ci, których znamy, pozostają tacy sami, ale zmieniają się z dnia na dzień, gdy wyciągają nowe wnioski, zdobywają nowe doświadczenia, przychodzą im do głowy nowe myśli. Może, jak twierdził Heraklit, nie można dwa razy wejść do tej samej rzeki... Ale myślę, że mocniejsza byłaby taka metafora: nie można d...

Nie wierzę w to, że ludzie się zmieniają. Nie naprawdę. W głębi wciąż pozostajemy sobą, niezależnie od tego, co próbujemy pokazać światu.

Nie wierzę w to, że ludzie się zmieniają. Nie naprawdę. W głębi wciąż pozostajemy sobą, niezależnie od tego, co próbujemy pokazać światu.

Wszyscy mieli swoje powody, aby przychodzić tu grać. Byli tacy, którzy po pełnym napięciu dniu pracy musieli się rozluźnić, i ci, którzy po nudnym dniu pracy potrzebowali napięcia. I jeszcze inni, którzy nie mieli ani pracy, ani napięcia, ale za to mieli pieniądze.

Wszyscy mieli swoje powody, aby przychodzić tu grać. Byli tacy, którzy po pełnym napięciu dniu pracy musieli się rozluźnić, i ci, którzy po nudnym dniu pracy potrzebowali napięcia. I jeszcze inni, którzy nie mieli ani pracy, ani napięcia, ale za to mieli pieniądze.

(…) pomyśl, jak fajnie żyłoby się w Polsce, gdyby wszyscy, którym się udało, dali sobie na wstrzymanie. (…) Jest coś niestosownego w tym, w jaki sposób wydajemy pieniądze. Niestety, trudno nawet o tym mówić, bo brakuje dziś dobrego języka do takiej dyskusji. Brakuje pojęć. Takie słowa jak „skromność”, „powściągliwość” i „umiar” trącą myszką. Trzeba by używać jakichś poczciwych zdań z Prusa, żeby uzasadnić, dlaczego nie wypada szastać kasą. Coś w tej naszej wolnej Polsce po drodze zgubiliśmy, tylko nawet nie wiemy dokładnie, co (Dorota Wellman).

(…) pomyśl, jak fajnie żyłoby się w Polsce, gdyby wszyscy, którym się udało, dali sobie na wstrzymanie. (…) Jest coś niestosownego w tym, w jaki sposób wydajemy pieniądze. Niestety, trudno nawet o tym mówić, bo brakuje dziś dobrego języka do takiej dyskusji. Brakuje pojęć. Takie słowa jak „skromność”, „powściągliwość” i „umiar” trącą myszką. Trzeba by używać jakichś poczciwych ...

I tak żył w swoim świecie bez przyjaciół, bez pieniędzy, bez dachu nad głową, dając tym dowód, że na tym naszym zgniłym globie, gdzie trwa wieczna, twarda walka, można żyć bez domu, bez pieniędzy, bez żadnej opieki, nie znając trosk ni smutku, czy też uczucia niedostatku. Spokojny i szczęśliwy jak nigdy dotąd przedtem, nie odczuwał głodu, chłodu ani bezdomności.

I tak żył w swoim świecie bez przyjaciół, bez pieniędzy, bez dachu nad głową, dając tym dowód, że na tym naszym zgniłym globie, gdzie trwa wieczna, twarda walka, można żyć bez domu, bez pieniędzy, bez żadnej opieki, nie znając trosk ni smutku, czy też uczucia niedostatku. Spokojny i szczęśliwy jak nigdy dotąd przedtem, nie odczuwał głodu, chłodu ani bezdomności.