Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ktoś powie, rozwód. Lecz nie byłem w stanie aż tak poniżyć tej naszej miłości, nie ma znaczenia, że minionej, aby doprowadzić ją przed sąd. Być może żadna miłość nie ma na tyle siły, aby przebrnąć przez całe życie. Życie prawie każdą pokona. Jakkolwiek nie mamy nic innego, co moglibyśmy przeciwstawić życiu, prócz miłości.

Ktoś powie, rozwód. Lecz nie byłem w stanie aż tak poniżyć tej naszej miłości, nie ma znaczenia, że minionej, aby doprowadzić ją przed sąd. Być może żadna miłość nie ma na tyle siły, aby przebrnąć przez całe życie. Życie prawie każdą pokona. Jakkolwiek nie mamy nic innego, co moglibyśmy przeciwstawić życiu, prócz miłości.

Uciekaj, jakby goniło Cie piekło, bo tak jest. Ja nie wybaczam, rozumiesz? I gdy Cię złapię, będziesz błagać o śmierć.

Uciekaj, jakby goniło Cie piekło, bo tak jest. Ja nie wybaczam, rozumiesz? I gdy Cię złapię, będziesz błagać o śmierć.

O Boże! Może gdybym się modliła, to straszne nie stałoby się? Tego dnia miałeś taką śmieszną, opadającą na oczy czuprynkę. [...] Potem - oczekiwanie na Ciebie, niepokój... I Ziutek, i ulica, deszcze... - A właściwie gdzie my idziemy? - Do szpitala!... Twoje oczy i usta! Musiałam się zmienić na twarzy, bo pytasz - czy jestem taki zmieniony?... Nie - podobnyś do Mamusi. Nawet Cię nie pocałowałam na dzień dobry... Kochany! Uśmiechałam się i mówiłam jakieś słowa, ale myśli były pozabijane, nieczułe... Kochany! Ostatnia rozmowa... ostatnia rozmowa... Pamiętasz, jak powiedziałeś: - Ja mam swojego fijołka! - A ja wielkiego fijoła!... A potem głaskałeś, jak zwykle, moje usta... Miałeś taki niespokojny, urywany oddech... Jeszcze się umartwiałeś, że ręce Ci nieładnie pachną... Kochany, ręce Twoje pachniały miętą... Pocałowałam Cię w czoło i w drzwiach posłałam Ci pocałunek, Ty pokiwałeś mi ręką z tym Twoim smutno-bolesnym uśmiechem... Serce umierało z przerażenia. Patrzę na Twoją fotografię. Takiś na niej wesoły. Kochany. Nigdy nie mówiłam Ci o miłości, może dlatego, że Ty też nic nie mówiłeś... Byłeś w każdej mojej myśli. Widzę Ciebie... Słyszę Twoje kroki... Kocham Cię". Basia do Alka w dniu swoich imienin.

O Boże! Może gdybym się modliła, to straszne nie stałoby się? Tego dnia miałeś taką śmieszną, opadającą na oczy czuprynkę. [...] Potem - oczekiwanie na Ciebie, niepokój... I Ziutek, i ulica, deszcze... - A właściwie gdzie my idziemy? - Do szpitala!... Twoje oczy i usta! Musiałam się zmienić na twarzy, bo pytasz - czy jestem taki zmieniony?... Nie - podobnyś do Mamusi. Nawet Cię...

Bo choćby człowiek w nic nie wierzył, zdarzają się w życiu chwile, kiedy wyznaje się tę wiarę, której świątynia stoi najbliżej.

Bo choćby człowiek w nic nie wierzył, zdarzają się w życiu chwile, kiedy wyznaje się tę wiarę, której świątynia stoi najbliżej.

Człowiek poznaje siebie, dopiero gdy pozna własne granice.

Człowiek poznaje siebie, dopiero gdy pozna własne granice.

In some instances it is impossible to separate human emotion from the truth.

In some instances it is impossible to separate human emotion from the truth.

Małżeństwo, u nas - tu położył nacisk - jest związkiem dwojga imion sobie równych lub dwojga fortun. Miłość jest prerogatywą plebsu.

Małżeństwo, u nas - tu położył nacisk - jest związkiem dwojga imion sobie równych lub dwojga fortun. Miłość jest prerogatywą plebsu.

Biedni pracują rękami, bogaci pieniędzmi.

Biedni pracują rękami, bogaci pieniędzmi.

Piekło jest wtedy, kiedy kto nie ma pieniędzy - żona mu dokucza, dzieci krzyczą jeść, rzemieślnicy po zapłatę dom nachodzą.

Piekło jest wtedy, kiedy kto nie ma pieniędzy - żona mu dokucza, dzieci krzyczą jeść, rzemieślnicy po zapłatę dom nachodzą.