Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Brytyjski pisarz, krytyk, biograf i eseista.
Był autorem ponad 50 książek, a jako redaktor wydawnictwa Chatto & Windus pomógł innym pisarzom, w tym Aldousowi Huxleyowi i Lyttonowi Stracheyowi. Jego długie życie i kariera wydawnicza sprawiły, że był jednym z ostatnich ogniw pokolenia pisarzy startujących jeszcze w XIX wieku, Wellsa, Johna Galsworthy'ego i Arnolda Bennetta. Choć zaczął pisać powieści w 1909 roku (The Merry Heart),kontynuował pracę reaktora do czasu, kiedy został zawodowym pisarzem w 1926. Ale i wtedy pracował także jako krytyk literacki dla magazynu Truth, dzienników London Evening News (1929–1932) i The Observer (1937-1943). Od dziecka marzył o karierze pisarza, a karierę swoją zaczął jako goniec w wydawnictwie prasowym Hay, Nisbet & Co., a następnie pracował jako klerk-recepcjonista domu wydawniczego J. M. Dent, który wydawał słynną Everyman's Library. W wydawnictwie Chatto & Windus zaczynał jako korektor. Mając 23 lata napisał pierwszą powieść, jak sam zresztą wspomina, nieudaną. Powieść jednak podobała się i przyniosła mu awans na stanowisko redaktora, które zajmował przez 17 lat. Sławę uzyskał powieścią Nokturn (Nocturne, 1917; pol. 1926). Swinnerton jest autorem wielu powieści, paru rozpraw krytycznych i autobiografii. Niektórzy krytycy doszukali się w jego dziełach wpływu George'a Gissinga i Arnolda Bennetta, on sam jednak jako swych mistrzów w dziedzinie techniki pisania powieści wymieniał Henry'ego Jamesa, Henryka Ibsena and Louisę May Alcott. Jego własne pisarstwo charakteryzuje przede wszystkim poczucie humoru i świetny zmysł obserwacji psychologicznej. Powieści Swinnertona to znakomite studia ludzkich zachowań, owiane specyficznym dla niego nastrojem zadumy, refleksji nad różnymi losami człowieka, widzianego jednak zawsze z wielkim zrozumieniem i życzliwością.