Jesteśmy społecznością, która kocha książki

„Punkt odniesienia” Piotra Zielonki to pozycja, z której dowiadujemy się, jak u człowieka działa mechanizm odczuwania zysku i straty, a także dlaczego decydując się na niektóre inwestycje działamy irracjonalnie. Książka jest podzielona na dwie części opisujące sferę motywacyjną i sferę poznawczą. Sfera pierwsza porusza takie tematy jak odkrycie, że kolejne zyski cieszą większość ludzi coraz mniej, podobnie jak kolejne coraz wyższe straty bolą również mniej. Drugie odkrycie dotyczy tego, że straty bolą o wiele bardziej niż zyski cieszą. Z kolei teoria perspektywy zakłada, że w momencie podejmowania decyzji ludzie przyjmują jakiś punkt odniesienia. Ten punkt właśnie stanowi rozgraniczenie pomiędzy obiektywnymi zyskami a stratami. Nasz umysł lub okoliczności wpływają na to, że wyniki decyzji są właśnie oceniane jako zyski lub straty w stosunku do tego punktu. Umiejscowienie tego punktu również wpływa na podejmowanie decyzji. W części dotyczącej sfery poznawczej Autor opisuje takie efekty jak nadmierna pewność przekonań, złudzenie korelacji, heurystyka zakotwiczenia, pułapka potwierdzenia czy np. efekt aureoli. Druga część, pomimo, że krótsza jest zdecydowanie bardziej przystępna i ciekawa. Być może dlatego, że w pierwszej części znajduje się wiele wykresów. Sama książka nie jest długa, jednak jej odbiór utrudnia mocno akademicki język. Szkoda, bo temat książki jest bardzo ciekawy.