Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Mówili też o swojej miłości. Mówili słowami, których nie można zacytować, których nie wolno powtarzać. Słowami, które w ustach kochanków brzmią jak Pieśń nad Pieśniami, ale powtórzone przez kogoś innego tracą swą moc i mają zbyt słodki smak.

Pomost zawirował. Jezioro zatańczyło. Niebo runęło w wodę. Pola runęła razem z niebem. Zielony kożuszek rzęsy otoczył ją zewsząd. Wciągnął pod wodę i zamknął się za nią szybko, bezszelestnie, lodowato. Pieszczotliwie łaskotał jej dłonie i twarz. Opadając, widziała przez zieloną krę kurczące się skrawki nieba. Zobaczyła jeszcze rozbryzgującą się taflę jeziora i zamknęła oczy, by nie widzieć.