Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Autorka zajęła się fascynującym zjawiskiem placebo, które jest dowodem na olbrzymie możliwości ludzkiej psychiki. Książka prezentuje wyniki wielu badań, przeprowadzonych również przez autorkę, wyliczając czasami b.ciekawe, czasami bardzo trudne do interpretacji eksperymenty. W zamyśle ma to być pozycja popularna, ale czyta się ją trudno, bo niestety nie jest to literatura przyjazna dla czytelnika. Niemniej książka prezentuje wiele fascynujących faktów i wyników badań, przytoczę tylko te które mi zapadły w pamięć. Rozdział poświęcony problematyce placebo w sporcie przedstawia wyniki ciekawych eksperymentów: otóż, gdy sportowcom się powie, że biorą środki wspomagające, a tak naprawdę biorą placebo, to wyniki rosną, tak jak gdyby naprawdę brali środki wspomagające (a czasami są wręcz lepsze!). Otwiera to ciekawą możliwość: można sportsmenom dawać placebo mówiąc im, że są to środki dopingujące, w ten sposób unika się wpadki, a wyniki będą lepsze. Omawia też autorka eksperyment, w którym stosowano placebo do redukcji bólu, i w pewnych przypadkach okazało się bardziej skuteczne od morfiny! W ogóle to ból jest typem dolegliwości, dla których efekt placebo jest silny; niemniej dla pewnych chorób, np. dla choroby Alzheimera, efekt placebo jest słaby. Autorka pisze też, że tak naprawdę nie wiadomo, które osoby są bardziej podatne na placebo: „ Choć może się to wydać niewiarygodne, do tej pory nie udało się ustalić jakiegokolwiek czynnika osobowościowego, który pozwoliłby satysfakcjonująco przewidywać reakcję osób badanych na placebo”. Niestety książka nie jest łatwa dla czytelnika nie-specjalisty. W wielu rozdziałach dostajemy dosyć monotonną wyliczankę eksperymentów, czasami pełną niepotrzebnych szczegółów; ma się wrażenie, że autorka nie jest w stanie dokonać syntezy, gradacji wyników, napisać co ważne a co mniej ważne. Dlatego lektura bardzo szybko nuży i zniechęca. Nie można autorce odmówić olbrzymiej wiedzy i zaangażowania, niemniej wydaje mi się, że jeśli chce się pisać książkę psychologiczną przeznaczoną dla szerokiego audytorioum, to trzeba popatrzeć jak to robią autorzy amerykańscy, chociażby Daniel Goleman, Cialdini, czy Duhigg, i być bardziej spolegliwym w stosunku do czytelnika.