Olav Müller

Książka jest raczej o świętym niż królu, przy czym mimo całego wysiłku autora wydaje się, że Olaf był raczej królem niż świętym. Brak obiektywizmu, razi. Co do braku starań na bezstronność miałem mieszane uczucia. Tyle razy już czytałem teksy, w których autor przedstawiał swoje poglądy jako fakty naukowe, że dochodzę do wniosku, że chyba już lepiej czyni ten, który tego wrażenia nawet nie sprawia. Duży plus za to, że mimo, że książka pisana pod tezę, to nie ma pomijania faktów (a przynajmniej ja nie zauważyłem). Autor w kontekście niewygodnych czynów bohatera uprawia apologię. Apologię, która, co prawda, w sporej części do mnie w ogóle nie trafia, ale lepsze to niż przemilczenie. Podsumowując. Czytelnik spoglądający krytycznym okiem dostrzeże w tej pozycji fakty. Niektóre opinie autora natomiast są bardzo naciągane, co bardzo irytuje. Widać, że wniosek poprzedził badanie, a nie odwrotnie.