Książka Olava Mullera o świętym Olafie jest książką, której potrzebuje każdy kto pragnie zapoznać się z postacią Olafa i początkami chrześcijaństwa w Norwegii. Czyta się ją lekko, jest napisana prostym, ale ciekawym językiem. Dla mnie pozycja osobiście obowiązkowa, ze względu na zainteresowanie historią Norwegii i chrześcijaństwa. Nie raz lubię do niej wracać i czytać fragmenty. Opisuje Olafa tak jako króla jak i świętego, nie pomijając bardziej "kłopotliwych" fragmentów jego życia. Nawiązuje także do sagi Snorriego Sturlusona o Olafie. Gorąco polecam :)

Książka Olava Mullera o świętym Olafie jest książką, której potrzebuje każdy kto pragnie zapoznać się z postacią Olafa i początkami chrześcijaństwa w Norwegii. Czyta się ją lekko, jest napisana prostym, ale ciekawym językiem. Dla mnie pozycja osobiście obowiązkowa, ze względu na zainteresowanie historią Norwegii i chrześcijaństwa. Nie raz lubię do niej wracać i czytać...

Książka jest raczej o świętym niż królu, przy czym mimo całego wysiłku autora wydaje się, że Olaf był raczej królem niż świętym. Brak obiektywizmu, razi. Co do braku starań na bezstronność miałem mieszane uczucia. Tyle razy już czytałem teksy, w których autor przedstawiał swoje poglądy jako fakty naukowe, że dochodzę do wniosku, że chyba już lepiej czyni ten, który tego wrażenia nawet nie sprawia. Duży plus za to, że mimo, że książka pisana pod tezę, to nie ma pomijania faktów (a przynajmniej ja nie zauważyłem). Autor w kontekście niewygodnych czynów bohatera uprawia apologię. Apologię, która, co prawda, w sporej części do mnie w ogóle nie trafia, ale lepsze to niż przemilczenie.
Podsumowując. Czytelnik spoglądający krytycznym okiem dostrzeże w tej pozycji fakty. Niektóre opinie autora natomiast są bardzo naciągane, co bardzo irytuje. Widać, że wniosek poprzedził badanie, a nie odwrotnie.

Książka jest raczej o świętym niż królu, przy czym mimo całego wysiłku autora wydaje się, że Olaf był raczej królem niż świętym. Brak obiektywizmu, razi. Co do braku starań na bezstronność miałem mieszane uczucia. Tyle razy już czytałem teksy, w których autor przedstawiał swoje poglądy jako fakty naukowe, że dochodzę do wniosku, że chyba już lepiej czyni ten, który tego...