Władysław Sebyła

Polski poeta, zamordowany przez NKWD w kwietniu 1940 w Charkowie. W 1921 ukończył I Gimnazjum Męskie Filologiczne (późniejsze Liceum Ogólnokształcące im. Bolesława Prusa) w Sosnowcu. Od 1927 był członkiem grupy literackiej Kwadryga. W latach 1929-1931 redaktor i współwydawca pisma „Kwadryga”. Od 1932 roku był współpracownikiem tygodnika "Zet". Debiutował cyklem wierszy pt. "Modlitwa" (1927). Wydał też tomy: "Pieśni Szczurołapa" (1930), "Koncert egotyczny" (1934), "Obrazy myśli" (1938). W 1938 roku poeta został odznaczony przez Polską Akademię Literatury Złotym Wawrzynem Akademickim.

Był żołnierzem kampanii wrześniowej 1939. Wzięty do niewoli przez Armię Czerwoną, był więziony na terenie ZSRR, został zamordowany przez NKWD strzałem w tył głowy w Charkowie w kwietniu 1940.

Jego poezja miała charakter filozoficzno-mistyczny, nawiązywała do liryki romantyzmu, głównie do utworów Cypriana Kamila Norwida oraz symbolizmu. W swojej poezji wyrażał przejawy buntu społecznego i refleksje metafizyczne. Utwory Sebyły są bogate we współczucie dla ludzkiego cierpienia. Autor wykorzystał to do odnalezienia sensu świata i własnej egzystencji.

Jego twórczość stanowiła inspirację dla poety Tadeusza Gajcego.