Artur Szutta

W poważny, precyzyjny i niezwykle profesjonalny sposób autor odpowiada na pytanie, czy intuicja, a przy okazji emocje, mogą być źródłami poznania w ogóle, ale zwłaszcza, czy mogą być źródłami poznania obiektywnie istniejącej moralności. Książka, z uwagi na analityczny styl, niestety nie jest dla każdego – a szkoda. Jej największym atutem jest przedstawienie aktualnego stanu dociekań filozoficznych we wspomnianej materii, a bogata bibliografia pozwala znacznie pogłębić dalszą wiedzę. Artur Szutta dostarcza arsenał argumentów przeciw moralnym sceptykom, nihilistom i relatywistom. Obawiam się jednak, że użyte w codziennych rozmowach z antyteistycznymi, naiwnie realistycznymi czy naturalistycznymi kolegami i koleżankami, mogą okazać się zbyt profesjonalne, złożone i ostatecznie niezrozumiałe. Jeśli samemu już potrafisz w pewnym zakresie korzystać z intuicji i emocji, to nie potrzebujesz wyrafinowanej argumentacji, by wiedzieć, że niepomiernie wzbogaca to życie; a jeśli ktoś się uprze, czy jak pisze Szutta, stosuje uporczywą niezgodę, to i tak nie przyjmie choćby najlepszych i najtrafniejszych argumentów stanowiska przeciwnego, które z góry odrzuca. Przy okazji, pierwszy raz spotkałem się z terminem „fenomenalny konserwatyzm” (Michael Huemer),a prezentuje się jako niezwykle ciekawe zagadnienie do zgłębienia. Z jednej strony wartościowa i ciekawa, lecz z drugiej bardzo wymagająca. Próg wejścia może dla wielu okazać się zbyt wysoki – uczciwie ostrzegam. ---------------------------------------------------- „W niniejszej rozprawie zaprezentuję kilka nowych koncepcji intuicji moralnych, dokonam ich oceny i postaram się pokazać, jak dalece w świetle tych ujęć można bronić tezy, że moralne intuicje mają zdolność uzasadniania przekonań moralnych”. „Teza, której prawdziwości będę chciał w tej pracy bronić, brzmi: intuicje moralne posiadają pozytywną wartość poznawczą i stanowią wiarygodny punkt wyjścia zarówno w naszym poznaniu moralnym, jak i w procesie debaty oraz wzajemnego przekonywana się obywateli pluralistycznego społeczeństwa. Nie znaczy to, że intuicje są nieomylne i odwołanie do nich kończy proces poznania moralnego albo rozstrzyga moralną debatę. Pomimo posiadania pozytywnej wartości epistemicznej intuicje moralne są często zawodne, zatem mogą domagać się korekty i doskonalenia, które – przynajmniej w pewnym stopniu – są w stanie zapewnić odpowiednia metoda oraz cnoty podmiotu poznającego”.