Jerzy Klechta

Niniejsza książka, wydana w połowie lat 80-tych, zabiera nas do początku tamtej dekady, do źródeł salwadorskiej wojny domowej, która - choć formalnie zakończona - pozostawiła po sobie dziedzictwo przemocy. Obserwujemy jak sprzeciw wobec nędzy i niesprawiedliwości społecznej z jednej i usilne pragnienie zachowania władzy i przywilejów z drugiej strony doprowadziły do eksplozji nienawiści i przemocy. Trzeba przyznać, że Pan Jerzy Klechta skupił się na grzechach salwadorskiej prawicy i popierających ją USA, przechodząc do porządku nad winami lewicowej partyzantki i popierającego ją obozu komunistycznego. Nie dyskwalifikuje to jednak niniejszej pozycji. Książka ta to jedna z naprawdę niewielu polskojęzycznych publikacji przybliżających nam ten środkowoamerykański kraj (obok "Wojny futbolowej" Ryszarda Kapuścińskiego i "Istmo" Krzysztofa Mroziewicza) i jedyną znaną mi poświęconą w całości Salwadorowi. Co więcej, pokazuje jak mały, peryferyjny kraj stał się igraszką międzynarodowych interesów i jak w okrutny sposób doświadczył bezwzględności zmagań Zimnej Wojny. Warto, by ukazała się jakaś polskojęzyczna publikacja omawiająca to, jak nieszczęsny naród Salwadoru dziś zmaga się ze spuścizną przeszłości. A może taka książka już została wydana? Jeśli nawet, to niestety, nic mi o tym nie wiadomo...