Leo Lipski

Żródło zdjecia: sklep.czulybarbarzynca.pl

Znany również jako: właśc. Lipschuetz

8 książek

Żródło zdjecia: sklep.czulybarbarzynca.pl

Pisze książki: klasyka, literatura obyczajowa, romans, literatura piękna, biografia, autobiografia, pamiętnik, opowiadania, powieści dla dzieci

Urodzony: 10 lipca 1917
Zmarły: 7 lipca 1997

Polski pisarz emigracyjny pochodzenia żydowskiego. Jego twórczość ma charakter autobiograficzny – odwoływał się w niej m.in. do pobytu w radzieckim łagrze oraz do swojej długoletniej niepełnosprawności (pisarz cierpiał na prawostronny paraliż).

Urodził się w Szwajcarii w rodzinie żydowskiej. Jego matka zmarła, gdy był jeszcze dzieckiem. W Krakowie ukończył Gimnazjum św. Jacka, po czym studiował psychologię i filozofię. Przed wojną ogłaszał utwory poetyckie i prozatorskie na łamach pism, m.in. „Kuźnia Młodych”, „Nasz Wyraz”, „Pion”.

Pierwsze miesiące wojny spędził we Lwowie, dokąd zbiegł wraz z bratem i narzeczoną. Następnie obaj bracia zostali zesłani do łagrów, a narzeczona Ida wróciła do Krakowa, gdzie trafiła do getta. Bracia Lipscy wydostali się z ZSRR razem z armią Andersa. Brat pisarza zginął pod Monte Cassino, a on sam – dotknięty paraliżem, który dopadł go w Bejrucie w 1945 – osiadł po wojnie w Izraelu. Żył tam w straszliwej nędzy. Nigdy nie nauczył się języka hebrajskiego ani angielskiego.

Został wyróżniony nagrodą „Kultury” paryskiej w 1955, a także Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski w 1996.

Archiwum Leo Lipskiego znajduje się w Archiwum Emigracji w Bibliotece Uniwersyteckiej w Toruniu.