Teolog katolicki pochodzenia szwajcarskiego i krytyk Kościoła; w latach 1960-1996 profesor teologii i teologii ekumenicznej w Tybindze. Obronił maturę w Lucernie, studiował teologię na papieskim uniwersytecie Gregorianum w Rzymie (Collegium Germanicum), obronił doktorat na Sorbonie. Przed otrzymaniem miejsca w Tybindze był asystentem w Monastyrze (Niemcy). W 1954 roku został księdzem diecezjalnym w Bazylei i jest nim do dziś. Z inicjatywy papieża Jana XXIII oficjalny doradca Soboru Watykańskiego II. W 1979 katolicka Kongregacja Nauki Wiary orzekła, że jego wykładanie teologii wyszło poza zasady wiary katolickiej, co potwierdził Jan Paweł II. Od 1980-1996 roku był niezależnym od wydziału profesorem teologii i dyrektorem Instytutu Badań Ekumenicznych, po czym przeszedł na emeryturę.
W latach 1995-2013 był prezesem założonej przez siebie fundacji 'Weltethos', której zadaniem jest stworzenie jednolitego systemu zasad etycznych, obecnych we wszystkich religiach na Ziemi, kierując się przyjętymi założeniami, że:
- nie będzie możliwe współżycie na ziemi bez przyjęcia przez wszystkich jednego ethosu,
- nie będzie pokoju między narodami bez pokoju między religiami,
- nie będzie pokoju między religiami bez dialogu między nimi,
- nie będzie dialogu między religiami i kulturami bez zbadania ich podstawowych zasad,
- nie będzie globalnego ethosu bez zmiany świadomości osób religijnych i niereligijnych.
Otrzymał kilkanaście honorowych tytułów doktorskich uczelni z całego świata, laureat nagrody kulturalnej Niemieckich Wolnych Masonów i Chorwackiej Akademii Naukowej. Uznaje wyższość chrześcijańskiego światopoglądu, lecz krytykuje dogmat o nieomylności papieża, zakaz przerywania ciąży, celibat, nieuznawanie przez kościół katolicki święceń anglikańskich i sprzeciw wobec wyświęcania kobiet na kapłanów, zakaz eutanazji, kwestionuje też wieczność piekła.
DYSKUSJE