Stanisław Glinka

Stanisław Glinka, ps. Wrzos, Adam (ur. 1 listopada 1921 w Oleśnie) – członek Bojowej Organizacji Ludowej, partyzant Gwardii i Armii Ludowej, oficer Milicji Obywatelskiej i ludowego Wojska Polskiego, członek ORMO.
Urodził się w wielodzietnej rodzinie Andrzeja i Anieli. Przed wojną mieszkał w Mikołowie.
W czasie wojny trafił na Lubelszczyznę, gdzie był nauczycielem tajnego nauczania (w Parczewie)[3], wstąpił do organizowanej przez Kazimierza Sidora ps. Kruk Bojowej Organizacji Ludowej, wraz z którą w 1942 wstąpił do Gwardii Ludowej. W 1944 uzyskał awans na stopień oficerski. Pełnił funkcję kronikarza w Brygadzie AL im. Hołoda oraz tłumacza z języka niemieckiego przy dowództwie Obwodu II. Brał udział w bitwie pod Rąblowem, gdzie został mianowany łącznikiem między sztabem zgrupowania a odcinkami obrony.
Po wojnie znalazł się w wojsku, został pisarzem historycznym.
Awanse
podporucznik – maj 1944
major – krótko po wojnie
pułkownik – po wojnie

Ordery i odznaczenia
Order Krzyża Grunwaldu III klasy
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (4 października 1946)
Krzyż Partyzancki
Medal Zwycięstwa i Wolności 1945

Publikacje
Burza majowa
Cierpienie i walka narodu polskiego 1939–1945 (współautor)
Chłopiec z białki