Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Czytałam ją już dość dawno, ale nie mogę polecić z jednego prostego powodu - 80% tej książki nie ma NIC WSPÓLNEGO z fabułą. Już na wstępie narracja odlatuje do wspomnień z dzieciństwa jakiejś starszej pani i masa zdań, masa akapitów, a wreszcie całe strony są paplaniem o niczym. I najgorsze, że to się powtarza! Książka mogłaby być przynajmniej o połowę krótsza, a zakładam, że nawet i bardziej, bo podobna paplaniowonicość dotyczy również dialogów. A dialogi... są absurdalnie wydłużone i brzmią jak faktyczna, zbyt absolutnie faktyczna, rozmowa dwóch ludzi, którzy się nie rozumieją, a jeden z nich jest przygłupi. Nie - na zmianę są przygłupi! Pamiętam jak wypisywałam ich teksty, żeby pokazać znajomym z czym się męczę. Dojście do tych dwóch zdań istotnych dla zagadki wymaga uprzedniego niedosłyszenia, wspomnienia o porto, które nie jest portem, jakiejś tam prostytutki Kitty, która zna się na Porto, ale nie jest nawet bohaterką opowieści. Albo całego opisu przyrządzania nóżek z papilotkami, bo to te białe czapeczki co są właśnie papilotkami, są bardzo ważne. Tyle, że nie. I naprawdę - były teksty i o porto i o tych papilotkach! Tylko dlatego ta książka jest książką a nie opowiadaniem. Całe strony są na spokojnie do wywalenia, bo nie wnoszą autentycznie NIC. Normalnie nie lubię być aż tak surowa, ale ani wcześniej ani później nie spotkałam się z tak nietrzymającą się niczego narracją x'3 Chociaż w zasadzie tak, polecam zerknąć i poczytać wspólnie z kimś, bo to jest na swój sposób naprawdę niezwykły przypadek. Zwłaszcza te dialogi. Je trzeba zobaczyć, żeby w nie uwierzyć.