Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Narzucanie coraz większej ilości obowiązków, przede wszystkim
sprawozdawczych, musiało odbić się na efektach pracy saskich dyplomatów. Pisali
oni niezliczone raporty, zestawienia, odbierali i wysyłali korespondencję, nie mając
czasu na tzw. bieżącą działalność. Dla historyków wykonali potężną pracę, bo dzięki
pozostawionym przez nich źródłom mamy co badać, ale z punktu widzenia ówczesnej polityki było to zgubne. Paradoksalnie to August II, wprowadzając wysoki stopień zbiurokratyzowania aparatu dyplomatycznego, był jednocześnie grabarzem jego
skuteczności. Dopiero reformy lat dwudziestych, a później czterdziestych XVIII w.
zmniejszyły nieco „papierkowe” obowiązki saskiej służby dyplomatycznej.