Najnowsze artykuły
Artykuły
Czytamy w weekendLubimyCzytać175Artykuły
Świąteczny prezentownik, czyli pomysł na prezent. Kryminały i fantastykaLubimyCzytać4Artykuły
Prezent dla miłośnika książek: gadżety na święta (i nie tylko)Anna Sierant21Artykuły
Wielki Test o Czytaniu w TVP. Pytania o Kicię Kocię, Jólabókaflóðið i Bibliotekę Końca ŚwiataEwa Cieślik2
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Krzysztof Kwaśniewski

10
6,2/10
Kwaśniewski Krzysztof prof. dr hab. O: socjolog, etnolog, nauczyciel akademicki, profesor zwyczajny, senior w Instytucie Socjologii Uniwersytetu im. A. Mickiewicza w Poznaniu; B: Gniezno, 23.07.1927; P: Kazimierz i Maria (z d. Ostrowska); MS: Zofia Staszczak (zm. 2011),etnolog, prof. nadzw. UAM w Poznaniu; GrA: rodzina po kądzieli Ostrowskich, o korzeniach wielkopolskich i lwowskich; m.in. prof. Tadeusz Ostrowski, lekarz, taternik, rozstrzelany przez hitlerowców; Witold Ostrowski, Prezydent Krakowa, założyciel Towarzystwa Szkoły Ludowej; E: 1945 - matura, LO w Bochni; 1949 - Szkoła Nauk Politycznych na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie; 1950 - dyplom mgra na Wydziale Prawa, UJ w Krakowie; 1952 - dyplom mgra socjologii na Wydziale Humanistycznym UJ w Krakowie; 1960 - doktorat, Uniwersytet Wrocławski; 1967 - habilitacja, Uniwersytet im. A. Mickiewicza w Poznaniu; 1973 - tytuł profesora nadzwyczajnego, UAM w Poznaniu; 1982 - tytuł profesora zwyczajnego, UAM w Poznaniu; Ca: 1950 - 1953 nauczyciel, Liceum Handlowe w Bochni; 1954 - 1964 starszy asystent, adiunkt, Instytut Historii Kultury Materialnej PAN w Krakowie i Wrocławiu; 1964 - 1973 adiunkt i docent w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Opolu; 1973 - 1997 profesor nadzwyczajny i profesor zwyczajny, Instytut Socjologii, UAM w Poznaniu; do 1997 kierownik Zakładu Socjologii Kultury; 1973 - 1981 wicedyrektor Instytutu Socjologii; naukowo zajmował się głównie problematyką socjologii kultury i socjologii narodu; promotor 5 ukończonych doktoratów, recenzent kilku habilitacji; 1973 - 1981 profesor w Zakładzie Badań nad Polonią Zagraniczną PAN; dwukrotnie stypendysta Rządu Francuskiego i visiting professor Uniwersytetu w Liège w Belgii; WaCW: współzałożyciel i współredaktor (z Jerzym Wisłockim) 1992-1997 półrocznika „Sprawy Narodowościowe –seria nowa”, autor i współautor ponad 200 publikacji naukowych, licznych publikacji z dziedziny publicystyki naukowej; autor 12 książek, m.in. "Zderzenie kultur", „Adaptacja i integracja kulturowa ludności Śląska po II wojnie światowej”, „Społeczne rodowody bohaterów", "Smutek anegdot", "Legendy poznańskie", "Legendy wrocławskie i dolnośląskie", " Aw: Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Medal Rodła, Medal KEN, Medal Uniwersytetu w Liège. Me: Polskie Towarzystwo Socjologiczne, Polskie Towarzystwo Ludoznawcze, Poznańskie Towarzystwo Przyjaciół Nauk, Stowarzyszenie "Instytut Śląski", Stowarzyszenie "Instytut Zachodni"; Ach: liczne publikacje i dorobek naukowy; LS: francuski, angielski, niemiecki, rosyjski; H: rozmaitość kultur narodowych. „Encyklopedia Osobistości Rzeczypospolitej Polskiej” Warszawa 2017, III. wydanie – Encyklopedia Britishpedia w Polsce.
6,2/10średnia ocena książek autora
89 przeczytało książki autora
221 chce przeczytać książki autora
0fanów autora
Zostań fanem autoraKsiążki i czasopisma
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
Legendy i podania wrocławskie i dolnośląskie
Krzysztof Kwaśniewski
0,0 z ocen
4 czytelników 0 opinii
2010
Paleniska i piece w polskim budownictwie ludowym. Studium na podstawie materiałów etnograficznych z drugiej połowy XIX oraz XX wieku
Krzysztof Kwaśniewski
0,0 z ocen
2 czytelników 0 opinii
1963
Najnowsze opinie o książkach autora
Legendy poznańskie Krzysztof Kwaśniewski 
6,4

Mała Ojczyzna... któż z nas się z nią w pewien sposób nie utożsamia? Emigrujemy po całym świecie, ale kraj pochodzenia, miejsce, w którym się wychowaliśmy, cenimy, a pamięć o nim pielęgnujemy. Na stare lata powracamy do niego wspomnieniami i niejednokrotnie idealizujemy. Do pamięci nie przechodzą raczej wątki polityczne czy gospodarcze, a głównie lokalne drobiazgi, jakieś zdarzenia towarzyskie, charyzmatyczne osobowości, a nawet plotki. Po latach, dziesiątkach lat one ewoluują, podawane z ust do ust zmieniają pewne elementy, nabierają barw. Mogą stać się podaniem, świadectwem lokalnego kolorytu kulturalnego. Ludowym wspomnieniem przeszłości dnia codziennego, czegoś, co było ważne dla miejscowych, a nieistotne dla ogółu narodu.
W dzisiejszych, zabieganych czasach, wiele osób nagle zatrzymuje się i szuka sensu tego wszystkiego dookoła. Jedni podróżują po świecie, inni odnajdują nowe pasje, a niektórzy wracają do korzeni w poszukiwaniu swojej tożsamości.
Myślę, że w przypadku mieszkańców Wielkopolski związanych z Poznaniem może pomóc zbiór podań Krzysztofa Kwaśniewskiego pt. "Legendy Poznańskie". Zawiera on 92 opowieści baśniowe i historyczne, od zarania dziejów państwa polskiego aż do czasów nam współczesnych. Tym samym stanowi niezwykłą panoramę życia stolicy macierzy naszej Ojczyzny, od chłopów zaczynając, a na szlachcie i duchownych kończąc. Mamy tu wiersze, ludowe i pełne gwary, podania oraz bardziej uczone dysputy czy fragmenty wspomnień. Pełne bogactwo form, więc każdy znajdzie coś dla siebie. Historie wesołe i smutne, o ludziach, duchach, zjawach i istotach magicznych. Te światy tu się przenikają i tworzą niezwykły teatr życia poznaniaków (tak drogi autorze, ta forma przyjęła się niecałe 30 km od Poznania, więc będę jej wierna). "Legendy Poznańskie" zawierają podania już znane, m.in. o ratuszu poznańskim, koziołkach, trąbie w ratuszu czy królu kruków oraz powoli ginące w pamięci jak o Stanisławie Górce, profesorze i sierotce czy silnym Jaśku. Część z nas poznała je dzięki dziadkom i rodzicom, inne napotkaliśmy sami. Zbiór Kwaśniewskiego je systematyzuje na te o Poznaniu i jego dziejach oraz inne z nim związane lub z niego się wywodzące. To powoduje, że treściowo książka jest spójna i ciekawa, lecz każde podanie różni się stylem, co nieco wybija z rytmu przy czytaniu, ale to dlatego, że autor stara się zachować oryginalne formy opowieści (niektóre z nich były nawet tłumaczone ze źródeł niemieckich). Dzięki zachowaniu oryginalnej formy podań w gwarze jesteśmy w stanie odtworzyć brzmienie języka z XVIII-XIX wieku. Już samo to zbliża nas do przodków, nie mówiąc już o tym, że czasem nadal słyszymy ją w domu.
Od strony czysto merytorycznej - Kwaśniewskiemu należy się pokłon za porządną kwerendę źródłową, bogatą bibliografię i naukowy aparat w postaci wyczerpujących przypisów i autorskich komentarzy (mówiących nie tylko o samym tekście, ale osadzających go także w kontekście historycznym i kulturalnym, gdzie zwraca się uwagę na przypuszczalne motywy twórcy i siłę oddziaływania na lokalną społeczność). To dodatkowy atut tej książki.
"Legendy Poznańskie" zostały wydane w twardej oprawie przez Wydawnictwo Poznańskie z okładką nawiązującą do Ratusza na Starym Rynku. Książkę zdobią liczne ilustracje związane z podaniami, często już o wartości historycznej, bo przedstawiające budynki czy elementy zabudowy, których już nie ma. Nowy rozdział zwiastuje symbol latarni ulicznej, która być może oznacza oświecenie ciemności przeszłości dla przyszłych pokoleń. Dobrej jakości papier gwarantuje, że ta pozycja przetrwa co najmniej kilka pokoleń (przy odpowiedzialnym użytkowaniu).
"Legendy Poznańskie" K. Kwaśniewskiego to nie lada gratka dla kolekcjonera historii kultury Wielkopolski, bo nie tylko przytacza podania, ale przede wszystkim zawiera bogaty komentarz naukowy. Wg mnie to książka warta poznania przez poznaniaków i generalnie Wielkopolan, ponieważ pomaga odnaleźć korzenie i rozmiłować się w ich poszukiwaniach.
https://loslibros-wehikulczasu.blogspot.com/2021/02/86-wszystkie-drogi-wioda-do-poznania.html
Legendy wrocławskie i dolnośląskie Krzysztof Kwaśniewski 
7,4

Niektóre legendy znałem bardzo dobrze, potrafią zmrozić krew żyłach. W dzisiejszych czasach duchy, wodniki, królewny, króle, rycerze można spotkać raczej już w książkach dla dzieci. Stare wierzenia ludowe fajnie się czyta. Coś dla odmiany można przeczytać czego ludzie bali się. Zdziwiłem się że o Wrocławiu jest tyle legend.