Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Był po pięćdziesiątce. Zmarnował całe życie. Tacy jak on dużo znaczyli dla nas, którzy zmarnowaliśmy dopiero kilka lat.

Dzień kończył się z pompą i z żarem. Statki w cieśninie wyglądały jak papierowe wycinanki zasysane przez słońce.
Wypiłem dwa podwójne drinki i natychmiast poczułem, jakbym od zawsze był martwy i dopiero teraz się obudził.

Ja się tymczasem zorientowałem, że cały świat w nieprawdopodobnym tempie pochłania Wielka Unicestwiająca Próżnia, ale i tak nic nie było w stanie powstrzymać naszego nieustannego wradzania się w teraźniejszość.

Uśmiecham się tylko i wzruszam ramionami. Życie po śmierci, duchy, raj, wieczność - oczywiście, że przyjmujemy je za pewnik. Inaczej jaka by w tym wszystkim była frajda?