Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Zadawanie pytań bywa niebezpieczne. Czasem można spotkać kogoś, kto dla odmiany nie kłamie.

Życie zawsze nas dogoni. Piękne miejsce nie uczyni człowieka szczęśliwym, jeśli człowiek nie przyniesie tam szczęścia ze sobą".

Uczciwość za to nie była w cenie, ani obecna, ani przeszła.

Ktoś mu kiedyś powiedział, że w życiu należy się cieszyć z drobnych sukcesów.

Życie nauczyło go, że człowiek jest sam sobie
największym wrogiem.

Jest coś nieprzyjemnego w ofiarowaniu drugiemu człowiekowi żenująco małych pieniędzy. To budzi poczucie winy.

Myślę tylko, że zło było zbyt okrutne, a dobra mimo wszystko zbyt mało, aby zrobić różnicę.

Pomyślał, że nie wolno lekceważyć przeczuć. Jak przeczucie podpowiada, że od pewnych kobiet lepiej trzymać się z dala, należy słuchać przeczucia.

Czasami, jeśli zbyt głęboko wnikał w takie wyobrażenie, budził się w im gniew. I bywało, że ten gniew przejmował nad nim kontrolę. Gówno prawda, że człowiek kieruje własnym życiem. Kierują nim impulsy, nad którymi nie ma panowania. I trzeba ponosić tego konsekwencje".

Gdy coś wie jedna osoba,to jest tak,jakby się to nie zdarzyło.Gdy wiedzą dwie,to sekret.Trzy osoby-to wiedza publiczna.

Jak wszyscy kłamcy, traktuje prawdę jak kurwę. Bierze z niej, co lubi, a resztą się brzydzi.

Może wszystko dałoby się opanować, gdyby człowiek naprawdę się zawziął.

Ma­szyń­ski był wy­raź­nie za­tro­ska­ny. Gdy dwa metry fa­ce­ta są za­tro­ska­ne, wiesz, że masz kło­po­ty.

Policja w naszym pieprzonym kraju to nie miejsce dla porządnych ludzi.

Ludzie nigdy nic nie wiedzą.Widzą tylko fasadę domu,nie mają pojęcia,co kryje się w środku.

Dzieciństwo bywa ciężkie, za to żyje się nadzieją, potem się dorasta i dalej jest ciężko, a nadzieja gaśnie. Aż nadchodzi dzień, kiedy czujesz, że taki twój los.

Kruk poczuł żal, bo pomyślał, że on sam też nie był dla niej. Nie był lepszy niż tamten, choć z nim wytrzymała dłużej, ale może tylko dlatego, że pierwsze małżeństwo rwie się trudniej.

,,Serce człowieka, który kocha, bije w piersi kogoś innego- rzekł Kruk .-Czasem jest to zwierzę.
-To był pies- rzekł doktor bez przekonania. -Wspaniały, ale tylko pies. Kruk nie skomentował. Ludzie wmówią sobie wiele, żeby mniej cierpieć. Nawet lekarze psychiatrii.

Co in­ne­go, gdy pewne rze­czy tylko się myśli i nigdy nie wy­po­wia­da ich na głos. Co in­ne­go, gdy zo­sta­ną wy­po­wie­dzia­ne w obec­no­ści ob­cych.

Kruk po­ki­wał głową, po czym spy­tał:

– Czy cza­sa­mi przez po­mył­kę tra­fia­ją do was zdro­wi psy­chicz­nie lu­dzie?

– Nie.

– Nigdy?

– To nie­moż­li­we.

– Dla­cze­go?

Wi­śniew­ska się uśmiech­nę­ła.

– Bo ta­kich nie ma. Każdy ma w sobie coś z sza­leń­ca. Pan, ja, każdy inny, jeśli tylko podać w wąt­pli­wość jego zdro­wie psy­chicz­ne i skie­ro­wać na ba­da­nia, z pew­no­ścią da się coś zna­leźć.

Kruk też lekko się uśmiech­nął.

Nie ma nic bardziej przerażającego dla dziecka, niż gdy nie kocha go matka. To jak spadanie w najczarniejszą ze studni, która nie ma dna.

Była typem ko­bie­ty, która mogła mu się po­do­bać, gdyby wszyst­ko w sobie zmie­ni­ła.

Po­sta­wi­ła przed nim fi­li­żan­kę z czar­ną kawą i Kruk przyj­rzał się Lu­izie z bli­ska. Za dużo bo­tok­su, za dużo szmin­ki, za dużo tuszu do rzęs. Nawet za dużo rzęs.

Naj­gor­sze po­mył­ki do­ty­czą nie­tra­fio­nej oceny ludzi, któ­rych się do­bie­ra. To za­wsze kosz­tu­je naj­wię­cej.

Sty­li­zo­wa­ny zegar na ścia­nie mo­no­ton­nie tykał. (...) nie zno­sił ta­kich ze­ga­rów. Ema­no­wa­ły spo­ko­jem sta­rych ludzi, dla któ­rych czas nie ma zna­cze­nia, bo za­wsze można go zna­leźć mnó­stwo, tylko nigdy nie wia­do­mo, co z nim zro­bić.

Ko­bie­ta, która zdra­dza, za­wsze znaj­du­je dla sie­bie uspra­wie­dli­wie­nie. Bo on jej nie kocha, więc ona ma prawo szu­kać mi­ło­ści na boku, albo kocha ją zbyt mocno i ona ma tego dość. Bo trak­tu­je ją przed­mio­to­wo, co ją upo­ka­rza, albo ide­ali­zu­je, co jest iry­tu­ją­ce. Bo ją zdo­mi­no­wał i ona pra­gnie po­czuć, jak to jest być wolną. Albo dał jej za dużo wol­no­ści, a ona po­trze­bu­je opar­cia na ra­mie­niu męż­czy­zny, który bie­rze, co chce, i nie pyta o po­zwo­le­nie. Może też pra­gnąć ze­msty, bo on zdra­dził ją pierw­szy, lub uka­rać go za to, że jest wier­ny, a jej chce się od tego rzy­gać. Wszyst­ko staje się pre­tek­stem, nawet te pięk­ne, naj­pięk­niej­sze rze­czy – kiedy prze­sta­je się ko­chać.

Pragnęła odtrąbić sukces, bo to była jej praca, a ona potrzebowała wyników. Wyniki czasem są pomocne w budowaniu kariery, kiedy ma się znajomości. Kiedy się ich nie ma, można mieć mnóstwo wyników i niczego to nie zmienia.

Rozejrzała się bezradnie, szukając pomocy, ale ani doniczka w kącie, ani wieszak na ubrania nie rzuciły się jej na odsiecz.

Od­ku­pie­nie. To słowo przy­szło jej na myśl. Za­dość­uczy­nie­nie za grze­chy, które po­peł­ni­ła i bę­dzie dalej po­peł­niać. Czło­wiek nie zna sam sie­bie. Gdy sie­bie po­zna­je, bywa zdzi­wio­ny. Ona była zdzi­wio­na. Rów­no­wa­ga. To też dobre słowo. Po­ku­ta...

In­tu­icja gliny, która jest sumą do­świad­czeń ukry­tych głę­bo­ko w pod­świa­do­mo­ści. To było coś warte. Coś, czego się nie lek­ce­wa­ży.

Prze­cież męż­czy­zna za­wsze chce wie­dzieć takie rze­czy… Prze­ko­nać się, kto po­ta­jem­nie zajął jego miej­sce. Zro­zu­mieć, dla­cze­go ko­bie­ta wy­bra­ła in­ne­go. Nie od­cho­dzi się od ko­bie­ty, jeśli nie jest się ni­cze­go pew­nym i nie wie się tego wszyst­kie­go.

Powinieneś coś w sobie zmienić, powiedział do siebie w myślach. Tylko nie wiedział co.