Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Pogrzeby są ciche. Jeśli nie było się tam, przy łóżku, kiedy wyją i jęczą -'nie daj mnie'-to człowiek w ogóle nie podejrzewa, że była jakaś krwawa walka ze śmiercią.

Tylko ludzie, którzy cierpią, są coś warci.

Wszyscy żyjemy w palącym się domu. Bez straży pożarnej. Bez możliwości wyjścia. Tylko z oknem na górze, z którego możemy spoglądać, jak pali się dom, wraz z nami, zamkniętymi w nim.

Modlitwa za dzikich w sercu, trzymanych w klatce

BRICK: I don't have to do anything I don't want to do. You keep forgetting the conditions on which I agreed to stay on living with you.
MARGARET [out before she knows it]: I'm not living with you. We occupy the same cage.

Nie zbudujesz imperium zapamiętując twarze.

[...]
- Bądź cierpliwy, nie od razu Rzym zbudowano.
-Jestem Rzymianinem, nie Rzymem.

Chance: Zawsze, kiedy tu przyjeżdżałem, jej miłość dawała mi poczucie...
Księżniczka: Czegoś stałego w oszalałym świecie?
Chance: Tak, po każdej porażce czy rozczarowaniu wracałem do niej jak do szpitala...

Funerals are pretty compared to deaths. Funerals are quiet, but deaths--not always.

[...]
bogactwo nie jest gwarantem godności.

[...]
Kiedy nadejdzie czas, że nikt mnie już nie będzie chciał ze względu na to, kim jestem, myślę, że wolałbym, żeby w ogóle mnie nie chcieli.

[...]
- A poza tym, kiedy kogoś kochasz, nie musisz słuchać tego, co mówi. Mówi ci rzeczy, które cię ranią, bo boi się, że sam zostanie zraniony. Musisz spojrzeć mu w oczy - powiedział Paolo - i poczuć jego serce.

[...]
His beauty was notable even in a province where the lack of it is more exceptional in a young man.

[...]
Paolo krzyknął do hrabiny
- Wiem, że tego chce, więc dlaczego nic nie powie i nie zrobi?.