Jesteśmy społecznością, która kocha książki

""(Nie) doskonali do pary" - tak określają swoją relację Marta i Stanisław Jędrzejewscy, małżonkowie z dwunastoletnim stażem, którzy w sieci znani są bardziej jako "Ludzie Pełni Życia". Nie miałam, niestety, okazji uczestniczyć w organizowanych przez nich spotkaniach, ale od jakiegoś czasu śledzę pisaną przez Martę i publikowaną w odcinkach na FB historię ich miłości. Historię, która fascynuje i zachwyca otwartością na wszystko, co przynosi życie. Dlatego nie trzeba mnie było namawiać, żebym i książkę Marty i Stanisława przeczytała! Przyznaję, zmroził mnie trochę podtytuł "instrukcja obsługi małżeństwa", ale już po pierwszych rozdziałach przekonałam się, że żadne z nich nie ma ambicji być mentorem i pouczać odbiorców. I całe szczęście! Zdecydowanie bardziej przemawia bowiem do wszystkich świadectwo życia niż dobre rady, które nie w każdym małżeństwie muszą się sprawdzić. O czym więc opowiadają Marta i Stanisław? Przede wszystkim dzielą się tym, jak zapraszają Boga do wszystkich sfer życia, twierdząc, że "jeśli Pan Bóg jest w KAŻDYM miejscu naszego życia, to wtedy wszystko działa tak, jak powinno". Mówią o wartości modlitwy i sakramentów oraz o szeroko pojętym rozwoju duchowym. Jako rodzice trojga dzieci przedstawiają swoje doświadczenia związane z ich rozwojem i wychowaniem w duchu wiary. Szczerze opowiadają o relacjach z teściami i rodzicami oraz innymi rodzinami. Tematem tabu, który odważnie poruszają, jest niepełnosprawność rodzeństwa Marty. Wzruszyła mnie miłość i troską, z jaką opowiadała ona o swoich braciach, mówiąc o promowanej przez małżonków postawie pro life. Czy w związku z tym mam poczucie, że Marta i Stanisław są małżeństwem wzorcowym? Czy na takich się kreują? Absolutnie nie! Przede wszystkim są PRAWDZIWI! Nie ukrywają swoich dylematów i wątpliwości. Dzielą się doświadczeniami kryzysów i strat. Są naprawdę "niedoskonali", ale i mają w sobie pragnienie poprawy i wzrostu. Pragnienie doświadczania "pełni". A tym, co mnie najbardziej w ich świadectwie ujęło, jest ich dojrzałe spojrzenie na wartość życia we wszystkich jego przejawach. Dlatego też myślę, że niezależnie od stażu małżeńskiego warto Marty i Stanisława posłuchać. Warto się ich historią zainspirować!